حسن انوشه استاد ادبیات
ترافیک یک آزمون بزرگ است؛ البته در کشورها، تنها تفاوت در این است که جوامع توسعه‌یافته به خوبی از پس این آزمون برآمده‌اند و بحران ترافیک را با رفتارهای فرهنگی مناسب حل کرده‌اند.
اکثر ما دربسیاری از روزها درگیر ترافیک هستیم و باید بگویم جامعه ما بیش از هر جامعه دیگر در هر جای دنیا با این معضل روبه‌رو است؛ معضلی که اثرات مهمی را بر پیکره جامعه و رفتار مردم گذاشته است. بعضی از این رفتارها تبدیل به ناهنجاری‌هایی شده که آسیب‌های اجتماعی جبران‌ناپذیری به مردم می‌زند. این آسیب‌ها باعث می‌شود ترافیک تبدیل به یکی از مهم‌ترین مسائل کشور ما شود. امروز بسیاری از دست‌اندرکاران کشور تازه به این نتیجه رسیده‌اند که ترافیک یکی از مشکلات مهم جامعه ما است و باید نسبت به آن حساسیت‌ها بیشتر باشد تا این معضل به خوبی حل شود.
هر فردی در جامعه در مواجهه با موضوعات مختلف از خود واکنشی نشان می‌دهد که مجموع این واکنش‌ها شخصیت به‌خصوصی را به جامعه می دهد. شخصیت اجتماعی بازگوی هویت یک جامعه است، پس مطلوب آن است که ما به‌عنوان افراد یک جامعه، هویت خود را در بدترین شرایط ممکن بازیابیم و حفظ کنیم.
ترافیک یکی از همان مسائلی است که ما باید درقبال آن از خود بهترین رفتار را نشان دهیم. اغلب‌اوقاتی که در ترافیک گرفتار می‌شویم می‌بینیم که افراد، کنترل اعصاب خود را از دست داده و رفتارهایی از خود نشان می‌دهند که در شأن هیچ انسانی، در هیچ جای دنیا نیست. مفهوم ترافیک برای همه افراد یک جامعه واضح و مبرهن است؛ در ترافیک، شما می‌دانید که کاری از دست‌تان برنمی‌آید و باید منتظر باشید تا راه باز شود و به مسیر موردنظرتان ادامه دهید. اما این تحمل در جامعه ما وجود ندارد و باعث مشکلات فراوانی شده که یکی از آنها، مسأله گره‌های کور ترافیک است. خود من همیشه در ترافیک گیر می‌کنم و ساعاتی از روز را گرفتار این معضل هستم. همواره سعی می‌کنم با شکیبایی و متانت با این مسأله کنار بیایم زیرا راه دیگری به غیر از این راه عاقلانه، سراغ ندارم. اغلب اوقات تسبیحی را در دست دارم که همه‌جا آن را با خود می‌برم. زمان‌هایی که در ترافیک گیر می‌کنم این تسبیح همدم من است و باعث می‌شود که زمان و حجم ترافیک برای من سهل و آسان گذر کند و حواسم را به جای دیگری جز این دود و شلوغی معطوف کند. پس مطلوب این است که در ترافیک یا در معضلات موجود دیگری که در کنار ما در این شهر هستند، به جای اضافه‌کردن و افزودن بر مشکلات و معضلات موجود، با سعه‌صدر رفتار کنیم و با صبوری این مسائل را مدیریت کنیم. اما مادامی که از تمام اینها فقط حرف بزنیم و عمل نکنیم، چیزی بهبود‌نیافته و تغییر نمی‌کند.
پس باید در مواجهه با مسائل‌مان از خود عملکرد مناسب نشان دهیم تا بهترین نتیجه را نیز از این عملکرد به‌دست آوریم.