فریده غیرت حقوقدان
عضویت ایران در هیأت‌رئیسه زنان سازمان ملل که در هفته‌گذشته خبر آن منتشر شد، اگرچه الزاماتی برای رفع تبعیض علیه زنان و دفاع از حقوق آنها ایجاد نمی‌کند ولی زمینه را برای این امر فراهم می‌کند. این دو خیلی با هم تفاوت دارند. ورود ایران به چنین مجمع و تشکیلاتی به خودی‌خود بسیار با ارزش است. این ورود هم به علت دیپلماسی قوی و روابط خوبی است که ایران از نظر بین‌المللی در این مدت پیدا کرده است. ارزش ورود به این مجمع در این است که باعث می‌شود به ایران توجه شود. حضور زنان ایرانی در چنین تشکیلاتی زمینه را برای رفع تبعیض در قوانین فراهم می‌کند. البته باید توجه کنیم که ما در قوانین‌مان حوزه‌هایی داریم که باید با قوانین شرعی منطبق باشند. اما این عضویت زمینه را فراهم می‌کند تا چهره زن ایرانی در دنیا شناخته شود و این معرفی باعث می‌شود تصویر غلطی که از زن ایرانی به‌جهان داده شده، اصلاح شود.
تاثیر مهم دیگری که حضور ایران در این مجمع به‌طور قطع به‌دنبال دارد، بهبود وضع فعالیت‌های مدنی و سازمان‌های مردم‌نهاد فعال در این حوزه است. باید به این نکته توجه داشته باشیم که در روابط جهانی همه‌چیز با هم ارتباط دارد و برهم تأثیر می‌گذارند. وقتی در روابط بین‌المللی این مسأله مطرح می‌شود، نگاه‌ها نسبت به ایران و فعالیت‌های مدنی در این کشور تغییر می‌کند. همین مسأله زمینه را برای پیشرفت و معرفی فعالیت‌های مدنی فراهم کرده و باعث می‌شود ان‌جی‌او‌ها فعال‌تر شوند و قوت‌قلب و نیروی بیشتری برای فعالیت‌هایشان داشته‌باشند.
به‌طور قطع این امید را داریم که چنین حضوری در عرصه بین‌المللی با کمک دولت تدبیر و امید آثار عینی و مشخصی در جامعه داشته باشد. البته این مسأله به زمان نیاز دارد. به‌طور مثال، صحبت این‌که اولین سفیر زن ایران خانم افخم باشند، نویددهنده و دلیلی است بر این‌که آنچه واقعیت چهره زن ایرانی است، دیده می‌شود و موانعی که بی‌جهت جلوی این مسائل را می‌گیرند، برداشته می‌شوند. اگر بخواهیم این موانع را دسته‌بندی کنیم، بخشی در سنت‌ها و تاریخ‌مان است و بخشی از آنها موانعی است که به نام شرع گذاشته می‌شود. تأکید می‌کنم که شماری از این موانع با این صراحت و غلظتی که بعضی‌ها معتقد هستند قایل به تبعیض و ایجاد مانع بر سر راه حضور و فعالیت زنان در جامعه و جوامع بین‌المللی نبوده و نیست و این موانع تنها درواقع با نوعی سوءاستفاده از داشته‌های سنتی ایجاد می‌شوند. دین رحمانی ما عقب‌افتادگی و پس‌ماندگی را نمی‌پذیرد بنابراین اگر خوب بررسی شود و دید بهتری نسبت به آن باشد، بسیاری از موانع در راه زنان قابل برداشتن است.