ستم، قدم را مى‌لغزاند و نعمت‌ها را
 سلب مى‌كند.                             امام على (ع)

یار
از ازل تا ابد خواند مرا
یار من محروم کی ماند مرا
من به غیر او نکردم التفات
حضرت او نیک می‌داند مرا
عاقبت تاج سر شاهان شوم
گر به خاک راه بنشاند مرا
یک مِی بی او نخواهم زد دگر
تا دمی از خویش بستاند مرا
رو بدان درگاه دارم روز و شب
از در خود یار کی راند مرا
تا ز من یابند مردم بهره‌ها
چون درخت میوه افشاند مرا
نعمت‌الله را نداند هیچ کس
در همه عالم خدا داند مرا
شاه نعمت‌الله ولی