محسن رجب‌پور تهیه کننده موسیقی
تهیه‌کننده‌ای که حضور موثری در تولید یک اثر دارد چرا باید نسبت به مسأله دانلود غیرقانونی آلبومش بی‌اعتنا باشد؟ تهیه‌کننده‌ای که تنها از طریق بخش خصوصی یک کار را تولید می‌کند و از سوی هیچ نهاد و دولتی حمایت نمی‌شود چرا باید مرتکب به سهل‌انگاری باشد؟ مگر می‌شود تهیه‌کننده‌ای که ریسک کرده و با بودجه خودش دست به تولید و انتشار زده دوباره ریسک کند!
موضوع اينجاست که ما قانون کپى‌رايت داريم. اسم بين‌المللى آن از سال 1337 در ايران به تصویب رسیده است و حتی بعد از انقلاب هم دوباره از سوی مجلس تصویب شد. منتها در این میان عواملی که باعث می‌شوند تا این قانون درست اجرا نشود عدم تمایل مسئولان در گسترش و ترویج این فرهنگ است اما علاوه بر دولت، ابزار تبلیغاتی، صداوسیما و رسانه‌ها هم برای تحقق این امر کاری نمی‌کنند. اتفاقی که برای فوتبال کشورمان افتاد ولی برای موسیقی کسی قدم بر نداشت. از طرفی هم فکر می‌کنم ما در کشورمان تاریخ داریم، ولی فرهنگ نداریم؛ زیرساخت‌های فرهنگی‌مان متعلق به دیگران است و این اصلا صحیح نیست!
متاسفانه برخی از مردم فکر میکنند هر اثری را که دانلود میکنند، متعلق به خودشان است. در 15سال گذشته دولت شرایطی را به وجود آورد تا از طریق آموزش همگانی ضریب سوانح رانندگی اندکی پایین بیاید. خب چرا این فرهنگ‌سازی در رابطه با این معضل اتفاق نمی‌افتد؟ متاسفانه کسی نسبت به آن اهمیتی قایل نیست و تلاشی هم برای بهبودی‌اش نمی‌کند! اما از طرفی فکر می‌کنم عوامل دیگری هم مثل سرعت اینترنت و نبود گزینه‌های مناسب برای خرید آلبوم‌ها در ترویج این معضل نقش برجسته دیگری دارند.