محمدصادق جنان‌صفت سردبیر روزنامه اقتصادی تعادل
اقتصاد ايران در سطح كلان از يك طرف و كسب و كار و معيشت ميليون‌ها شهروند ايراني در سطح خانواده و بنگاه در آخرين روزهاي زمستان 1393 بيش از هر عاملي از نوعي بلاتكليفي كشنده و دردناك رنج مي‌برد. اين حالت بدترين وضعي است كه مي‌تواند اقتصاد يك سرزمين تاريخي و شهروندان آن را شامل شود و هرگز آرزوي هيچ ايراني دلسوزي نيست. شوربختانه بايد گفت، كسب و كار ايرانيان به درست يا نادرست به زلف مذاكرات هسته‌اي گره خورده است كه يك پرونده فوق‌العاده پيچيده و بغرنج است و تا روزي كه امضاي مقام‌هاي ايراني و طرف‌هاي خارجي پاي توافقنامه حك نشود، عاقبت آن نامشخص است. من به‌عنوان يك روزنامه‌نگار اقتصادي و فردي كه دست‌كم ربع قرن است با مسائل و دشواري‌هاي اقتصاد سرزمينم آشنا هستم يك آرزوي بزرگ براي مردم و ميهن عزيزم دارم و آن «رشد اقتصاد ملي با نرخ‌هاي بالا و در اندازه‌هاي قابل قبول براي ايران است» اگرچه در دهه 1370 و در اوج مبارزات انتخاباتي ميان دو جناح اصلي سياسي ايران مقوله «رشد اقتصادي» از اهميت افتاد و متاسفانه برخي احزاب مفهوم و معناي آن را به بازيچه گرفته و بر چشم مردم خاك پاشيدند، اما واقعيت اين است كه رشد اقتصادي بالا و شتابان همان كليد امنيت ملي ايران عزيز است. رشد اقتصادي ايران در همه سال‌هاي پس از جنگ به مدت 25سال به‌طور ميانگين 2/4درصد بوده است. اين ميزان رشد اقتصادي با توجه به نرخ رشد جمعيت كه در اين دوران دست‌كم به‌طور ميانگين 5/1درصد شده است به‌طور خالص رقم 7/2درصد شده است. اين ميزان رشد ناخالص پايين در جايي كه اقتصاد چين و هند در همين دوران رشدهاي بالاي 8درصد را به‌طور متوسط تجربه كرده‌اند و در جايي كه كشورهاي تركيه، كره جنوبي، برزيل، مكزيك، تايوان و ساير كشورهاي نوظهور صنعتي نيز رشدهاي خالص بالاي 5درصد در سال را در همين مدت به دست آورده‌اند معنايش اين است كه سهم ايران از كيك توليد جهان به‌طور مستمر كاهش داشته است. اين ميزان رشد متوسط سالانه در حالي است كه در سال‌هاي 1391 و 1392 رشد اقتصادي ايران منفي شده است. تجربه نشان مي‌دهد رشدهاي پايين، پرنوسان و غيرمطمئن براي هر جامعه‌اي به معناي از دست دادن قدرت اقتصادي در ميان همسايه‌ها، منطقه و جهان و كاهش امنيت آن جامعه است. ايران از اين قاعده بيرون نيست و نمي‌تواند در منطقه‌اي كه قدرت‌هاي اصلي آن مثل تركيه، عربستان و عراق با رشدهاي بالا به مرزهاي تازه‌اي از اقتصاد مي‌رسند درجا بزند. امنيت ملي ايران با رشدهاي پايين حفظ نخواهد شد و هر فرد و گروهي با هر جريان فكري و هر منصب و موقعيتي كه به دست آورده بايد توجه داشته باشد كه خريد سلاح، تربيت نيروي انساني ورزيده دفاعي و تهاجمي و درس‌خوانده و مهندس و پزشك نياز به پول دارد و پول بيشتر با رشد اقتصادي بالا به دست مي‌آيد ولاغير.