| سودابه قیصری | مترجم |
سازمان جهانی صلیب‌سرخ و جمعیت‌های هلال‌احمر در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول در پاریس تشکیل شدند. جنگ نشان داد که سازمان‌های صلیب‌سرخ برای حمایت از زندانیان جنگ و درگیری‌ها به همکاری نزدیک نیاز دارند، همین موضوع میلیون‌ها داوطلب را جذب کرد و گروه بسیار بزرگی از متخصصان را گردهم آورد. اروپای ویران‌شده نمی‌توانست چنین منبع عظیمی را از دست بدهد.
اولین بار هنری دیویسون رئیس کمیته جنگ صلیب‌سرخ آمریکا تشکیل فدراسیونی از این جوامع ملی را پیشنهاد داد. کنفرانس بین‌المللی پزشکی که توسط دیویسون تشکیل شد، به تولد اتحاد جوامع صلیب‌سرخ منجر شد که در اکتبر سال 1983 به اتحاد صلیب‌سرخ و جمعیت‌های هلال‌احمر تغییر نام داد و پس از آن در نوامبر 1991 سازمان جهان صلیب‌سرخ و جمعیت هلال‌احمر نام گرفت. اولین هدف سازمان جهانی صلیب‌سرخ توسعه بهداشت و سلامت مردم در کشورهایی بود که از جنگ رنجی عظیم برده بودند و اهداف بعدی آن تقویت و متحد کردن فعالیت‌های مرتبط با این مسأله و تشکیل و ترویج جوامع جدید بود. اولین اعضای این جامعه بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، ژاپن و ایالات متحده بودند. این تعداد طی سال‌ها افزایش یافت و در حال حاضر 189 عضو در سطح ملی وجود دارد؛ تقریبا یک سازمان در هر کشور.
اولین بار ایده صلیب‌سرخ در سال 1859 توسط هنری داننت1 سوئیسی شکل گرفت- او شاهد صحنه جنگ خونین استقلال Solferino ایتالیا، بین ارتش سلطنتی اتریش و نیروهای متحد Franco –Sardinian2 بود. حدود 40هزار مرد در این جنگ جان خود را از دست داده و عده بسیار زیادی بدون هیچ‌گونه مراقبت پزشکی مجروح مانده بودند.
داننت گروهی از افراد محلی تشکیل داد که سربازان زخمی را پانسمان کرده، به آنها غذا داده و مراقبت کردند. وقتی داننت به کشورش برگشت، از مردم خواست که جمعیت‌های امداد ملی را برای کمک به مجروحان جنگ تشکیل دهند و همین فراخوان در آینده به معاهده ژنو منجر شد. او در فراخوان خود نوشت: «ممکن است در زمان صلح و آرامش دلیلی برای تشکیل گروه‌های امدادگر نباشد ولی به حتم به چنین گروه‌هایی که هدفش مراقبت از زخمی‌ها در طول جنگ بوده و برای آن تعلیم دیده و همیشه آماده باشند و داوطلبان ایثارگر و مشتاقی که برای این کار کاملا مهارت داشته باشند، نیاز داریم.»
اولین گروه امدادگر رسمی در سال 1863 توسط 5 مرد اهل ژنو ازجمله داننت تشکیل شد و بعدها کمیته بین‌المللی امداد به مجروحان کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ تبدیل شد که نماد آن صلیبی سرخ‌رنگ در پس‌زمینه سفید است: شکل وارونه پرچم سوئیس. سال پس از آن، 12 کشور اولین کنوانسیون ژنو را پذیرفتند؛ نقطه عطف تاریخ بشریت که مراقبت از مجروحان را پیشنهاد می‌داد و مراقبت‌های پزشکی در جنگ‌ها را به‌طور «بی‌طرفانه» به همه طرفین جنگ ارایه می‌کند.
پی‌نوشت:
ژان هنری داننت در 8 می 1828 در ژنو و در خانواده‌ای متوسط به دنیا آمد. در سال 1852 در خلق انجمن جوانان مسیحی و در سال 1855 در خلق اتحاد جهانی YMCAS همکاری کرد. وی پس از مشاهده مجروحان در جنگ Solferino، کتاب خاطرات خود از این جنگ را نوشت که منجر به معاهده ژنو و تشکیل صلیب‌سرخ جهانی شد.
اتحاد Franco- Sardinian، در 24 ژانویه 1859 در شهر تورین ایتالیا پیمانی مخفی بین پادشاه ساردینا و پادشاهی فرانسه امضا شد. این پیمان برای جنگ علیه ارتش پادشاهی اتریش به رهبری فرانتس جوزف بود که ساردینا را تسخیر کرده بود. در این جنگ 130هزار نیروی اتریشی و 140هزار نیروی مشترک فرانسوی و ایتالیایی شرکت کردند که در مجموع 1622 نیروی فرانسوی و 691 سربازان ساردینی و 2386 سرباز اتریشی کشته و 21392هزار از هر دو سوی جنگ مجروح شدند.
منبع : سایت صلیب‌سرخ جهانی