36 سال پیش در چنین روزی، برابر 13 خرداد ١٣٦٨ خورشیدی، امام خمینی(ره) در ساعت ٢٢ و 20 دقیقه، در 87 سالگی رحلت کرد. خبر رحلت ایشان در بامداد ١٤ خرداد به اطلاع مردم ایران رسید تا دو روز بعد یعنی شانزدهم خرداد ١٣٦٨ خورشیدی، با حضور ١٠میلیون نفر از عاشقان خمینی، جهان بزرگ‌ترین تشییع پیکر تاریخ را به نظاره بنشیند. این وداع افسانه‌ای بار دیگر ثابت کرد اعتماد و ایمان بنیان‌گذار کبیر جمهوری اسلامی به مردم ایران هرگز اشتباه نبود، کما این که ایشان در بخشی از وصیتنامه‌شان نیز از اخلاص آنان اینگونه یاد کرده‌اند: «...من با جرأت مدعی هستم كه ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول‌الله(ص) و كوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین(ع) و حسین بن‌‌علی(ع) هستند. آن حجاز كه در عهد رسول‌الله(ص) مسلمانان نیز اطاعت از ایشان نمی‌كردند و با بهانه‌هایی به جبهه نمی‌رفتند، كه خداوند تعالی در سوره «توبه» با آیاتی آن‌ها را توبیخ فرموده و وعده عذاب داده است. و آنقدر به ایشان دروغ بستند كه به حسب نقل، در منبر به آنان نفرین فرمودند. و آن اهل عراق و كوفه كه با امیرالمؤمنین آنقدر بدرفتاری كردند و از اطاعتش سر باز زدند كه شكایات آن حضرت از آنان در كتب نقل و تاریخ معروف است. و آن مسلمانان عراق و كوفه كه با سیدالشهدا(ع) آن شد كه شد. و آنان كه در شهادت دست آلوده نكردند، یا گریختند از معركه و یا نشستند تا آن جنایت تاریخ واقع شد. اما امروز می‌بینیم كه ملت ایران از قوای مسلح نظامی و انتظامی و سپاه و بسیج تا قوای مردمی از عشایر و داوطلبان و از قوای در جبهه‌ها و مردم پشت جبهه‌ها، با كمال شوق و اشتیاق چه فداكاری‌ها می‌كنند و چه حماسه‌ها می‌آفرینند [...] در صورتی كه نه در محضر مبارك رسول اكرم(ص) هستند، و نه در محضر امام معصوم(ع). و انگیزه آنان ایمان و اطمینان به غیب است. و این رمز موفقیت و پیروزی در ابعاد مختلف است. و اسلام باید افتخار كند كه چنین فرزندانی تربیت نموده، و ما همه مفتخریم كه در چنین عصری و در پیشگاه چنین ملتی هستیم...»