کتاب «میزها و دیوارها» درباره این است که معماری محل کار چه تأثیری بر رفتار، تولید و سلامت روانی کارمندان تأثیر دارد
 
محیط کار یا فضای آزار؟
 

 

فاطمه علیمرادی: کتاب «میزها و دیوارها» نوشته شیلا لایمینگ یک بررسی معاصر از محیط کار مدرن است که به پیچیدگی‌های فرهنگ اداری، هویت کارمندان و پیامدهای اجتماعی-اقتصادی کار در قرن بیست و یکم پرداخته است. لایمینگ از طریق یک دیدگاه شخصی و تحلیلی، خوانندگان را به بررسی محیط‌های فیزیکی و روانی دفاتر کار و تأثیر آن‌ها بر کارمندان دعوت می‌کند. این کتاب ترکیبی از خاطره‌نویسی، نقد و تحقیق جامعه‌شناختی را ارائه می‌دهد که تجربیات شخصی لایمینگ را در محیط‌های اداری مختلف در طول حرفه‌اش به تصویر می‌کشد. روایت او داستان‌های شخصی را با روندهای اجتماعی گسترده‌تر در هم می‌آمیزد و بینشی از نحوه تأثیرگذاری فضاهای اداری بر نه تنها زندگی حرفه‌ای بلکه هویت شخصی نیز ارائه می‌دهد. کتاب با انتقاد از طراحی فیزیکی فضاهای اداری آغاز می‌شود و استدلال می‌کند که معماری محل کار می‌تواند به‌طور چشمگیری رفتار، تولید و سلامت روانی کارمندان را تحت تأثیر قرار دهد. لایمینگ به تغییر از کابین‌های اداری به طراحی‌های دفتر باز پرداخته و مزایا و معایب چنین محیط‌هایی را بررسی می‌کند. دفاتر باز که برای تقویت همکاری و ارتباط طراحی شده‌اند، غالباً به افزایش حواس‌پرتی و فقدان حریم خصوصی منجر می‌شوند که در نهایت می‌تواند مانع تولید موفقیت‌آمیز کارمندان شود. لایمینگ همچنین به مسائلی مانند طبقه اجتماعی، جنسیت و نژاد در زمینه محیط‌های اداری می‌پردازد. او بر این نکته تأکید می‌کند که امتیاز و زمینه اجتماعی می‌تواند تجربه هر فرد را در محل کار تحت تأثیر قرار دهد. به عنوان مثال، فشار ناشی از دستمزدهای پایین، فشار معیارهای عملکرد و عدم دیده شدن برخی مشاغل (مانند موقعیت‌های اداری) در تمام طول روایت او برجسته شده است. با طراحی داستان‌های شخصی، لایمینگ نشان می‌دهد که این مسائل سیستمی چگونه در سطح فردی بروز پیدا می‌کنند و عواقب عاطفی فرهنگ اداری روی کارگران را فاش می‌سازد.
یکی از موضوعات کلیدی در کتاب، تضاد بین محیط ایده‌آل اداری و واقعیت اکثر محل‌های کار است. لایمینگ انتقادی تند ارائه می‌دهد از انتظارات غیرواقعی که بر کارمندان تحمیل می‌شود، مانند برای همیشه در دسترس بودن و کار کردن در بالاترین سطح کارایی، در عین حال برای رویکردی با محوریت انسان در محل کار استدلال می‌کند. او در نظر می‌گیرد که چگونه دفاتر باید فضایی باشند که نه تنها تولید بلکه رفاه و خلاقیت را نیز به سمت خود جذب کنند. با پیشرفت کتاب، لایمینگ به تأثیر کار از راه دور، به ویژه پس از بیماری کووید 19، می‌پردازد. او به انتقال ناگهانی کار به خانه، فواید انعطاف‌پذیری و چالش‌های انزوا و عدم ارتباط می‌نگرد. دیدگاه‌های لایمینگ تأملی به‌موقع بر تغییرات در حال وقوع در طبیعت کار و بحث‌های مداوم درباره تعادل کار و زندگی ارائه می‌دهد. به طور کلی این کتاب، به مثابه یک مدیتیشن بر ماهیت کار و محیط اداری عمل می‌کند و خوانندگان را به تأمل در تجارب خود و تأمل بر آثار گسترده‌تر فرهنگ محل کار وادار می‌کند. رویکرد لایمینگ به موضوع بسیار چندوجهی و بصیرت‌آمیز است. زمینه تحصیلی او در دانشگاه، اجازه می‌دهد تا نگاه نوآورانه به فرهنگ اداری که هم جذاب و هم اطلاعاتی است، ارائه دهد. یکی از نقاط قوت کتاب، توانایی آن در ترکیب روایت شخصی با تحلیل‌های آکادمیک است که نثری را به وجود می‌آورد که هم قابل ارتباط است و هم محققانه. انتقاد از طراحی فضا در دفاتر سوالات مهمی درباره تأثیر محیط‌های فیزیکی بر سلامت روانی مطرح می‌کند. لایمینگ به طور موفق، طراحی فضاهای اداری را به پیامدهای اجتماعی گسترده‌تر مرتبط می‌سازد، به ویژه در مورد اینکه چگونه فضاها می‌توانند کارمندان را توانمند یا محدود کنند. تحقیق او درباره مفهوم دفتر باز چالش‌هایی را برای فرضیات رایج درباره همکاری و تولید ایجاد کرده و به یک ارزیابی مجدد از چگونگی ساختاردهی فضاها دعوت می‌کند. انتشارات «اطراف» با ترجمه مریم پوراسماعیل این کتاب را راهی بازار کرده است.


 
http://shahrvand-newspaper.ir/News/Main/267664/محیط-کار-یا-فضای-آزار؟