تغییرات سرطانی، نتیجه تعامل بین عوامل ژنتیکی و سه دسته از عوامل خارجی است که این عوامل خارجی شامل «مواد سرطان‌زای فیزیکی مانند اشعه ماوراء بنفش و یونیزان»، «مواد سرطان‌زای شیمیایی مانند اجزای دود تنباکو، الکل، آرسنیک و آلاینده‌های هوا» و «سرطان‌های بیولوژیکی مانند عفونت‌های ناشی از برخی ویروس‌ها، باکتری‌ها و انگل‌ها» می‌شوند. قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض آلاینده‌های هوا مانند ذرات معلق، دی‌اکسید نیتروژن و بنزن می‌تواند خطر ابتلا به سرطان ریه و دستگاه‌های تنفسی را افزایش دهد. همچنین فلزات سنگین و مواد شیمیایی که در صنایع کاربرد دارند مانند آزبست در صنعت ساختمان‌سازی و خودروسازی، هیدروکربن‌های آروماتیک در صنایع پتروشیمی در ایجاد سرطان ریه، خون و مغز استخوان نقش دارند. مواجهه با آفت‌کش‌ها نیز با انواعی از سرطان‌ها مانند کلیه و پروستات مرتبط هستند. همچنین مواجهه بیش از حد با نور خورشید یا استفاده از دستگاه‌های سولاریوم نیز خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می‌دهد.  
مصرف غذاهای پرچرب، شور، فرآوری شده و کم فیبر با افزایش خطر سرطان‌های گوارشی همراه هستند و این در حالی است که بسیاری از افراد طی بیش از نیمی از هفته از غذاهای ناسالم تغذیه می‌کنند. نتایج برخی تحقیقات بیانگر این است افرادی که رژیم غذایی پرچرب مصرف می‌کنند در مقایسه با افرادی که از چنین رژیم‌هایی اجتناب می‌کنند، ۹۸ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ و مقعد قرار دارند. در مقابل، پیروی از سبک زندگی سالم شامل تغذیه مناسب، فعالیت بدنی منظم و پرهیز از رفتارهای پرخطر به کاهش احتمال بروز سرطان کمک می‌کند. سیگار می‌تواند احتمال ابتلا به سرطان ریه را بیش از ۱۰ برابر افزایش دهد. همچنین مصرف الکل می‌تواند احتمال سرطان‌های دهان، کبد و مری را ۴ برابر افزایش دهد. همچنین به طور کلی، حدود ۵ تا ۱۰ درصد از موارد سرطان‌ها به دلیل جهش‌های ژنتیکی ارثی یا خانوادگی رخ می‌دهند.