به طور کلی انسان موجودی است که برای بقای خویش از گزند روزگار ابتدا به سرپناه روی آورد و به دنبال آن به دنبال ایمن‌سازی برای حفاظت، آن را مقاوم ساخت و تبدیل به مسکن کرد. چادر اغلب به عنوان اولین راه‌حل پس از زلزله توسط افرادی که خانه‌هایشان ویران می‌شود، برگزیده می‌شود تا این افراد بتوانند در نزدیکی خانه‌هایشان ساکن شده، مراقب دارایی‌های خویش باشند و به تدریج با اعمال تغییراتی آن را بهبود بخشند. در شرایط اضطراری پس از سانحه به خصوص هنگام بی‌خانمانی و آوارگی ناشی از جنگ، زلزله و... چادر به عنوان نخستین و متداول‎‌ترین سرپناه به نیازهای زیر پاسخ می‌دهد:
بهداشت پناهنده: کاهش اثرات مخرب عواملی مانند باران، برف، باد، گردوخاک، آفتاب و بیماری
محرومیت و منزلت پناهنده: تأمین درجه‌ای از محرومیت و کمک به تثبیت شرایط و منزلت افرادی که به تازگی همه چیز خود را از دست داده‌اند.
امنیت پناهنده: چادر هر چند کم، قادر است که حفاظت فیزیکی خانواده را تأمین کند. به عنوان مثال خطر دزدی را کاهش داده و احساس ایمنی جسمی و روانی را در میان افراد فراهم می‌آورد.
حمایت از معیشت پناهنده: چادر می‌تواند مکانی برای جمع‌آوری و نگهداری غذا، سوخت، مراقبت از کودکان و انجام فرایض مذهبی و  امور دیگرِ افراد باشد.