مهدی باقربیگی  مجیدِ قصه‌‌‌های مجید

آرزو در دل همه انسان‌ها، هست. من هم مستثنی نیستم. آرزو دارم ‌سال پیش‌رو آرام‌ و شاد باشد. آرزو می‌‌‌کنم کینه‌‌‌ها و حسادت‌‌‌ها از دل‌هایمان بیرون برود و همه برای هم خیروخوشی بخواهیم. آرزو برای داشتن گفتار و رفتار خوب، توأم با سلامتی بهترین چیزی است که می‌‌‌شود رویایش را در دل پروراند. روزهایی را به‌یاد می‌‌‌آورم که با حس‌وحال خاص دوران بچگی لباس‌نو به تن می‌‌‌کردم و سر سفره عید می‌نشستم. همیشه به دعای تحویل‌سال اعتقاد داشتم. همیشه می‌‌‌گفتم و هنوز هم می‌گویم: «باز هم نگذار انجام دهم هر کار بدی را که تو درباره‌‌‌اش نهی کرده‌‌‌ای و من انجامش نداده‌‌‌ام. خدایا یک ثانیه مرا به‌حال خودم وامگذار.» برای همه مردم کشورم عاقبت به‌خیری آرزو می‌کنم. توفیق‌‌‌های اقتصادی هم در این نظرگاه جزیی از عاقبت‌به‌خیری است. زیرا آدم اگر به اندازه کافی پول نداشته باشد، خاصه در دوره‌‌‌ای که جواب سوال همیشگی «پول بهتر است یا ثروت؟» تغییر کرده است، عاقبت به‌خیر نخواهد شد. امروز اگر پول نداشته باشیم، خبری از علم نیست اما با پول و ثروت می‌‌‌شود به سراغ علم هم رفت. کاش هیچ‌کس درگیر فقر و نداری نشود، کاش دست همه به‌دهانشان برسد و هیچ پدری وقتی وارد خانه می‌‌‌شود به‌خاطر خالی بودن دست‌‌‌هایش شرمنده همسر و فرزندانش نباشد. باز هم دلم آرزو می‌‌‌خواهد. بنابراین با صدای بلند می‌‌‌گویم: کاش روزی برسد که از روی ظاهر درمورد هم قضاوت نکنیم. کاش حتی اگر خطایی از سوی کسی به چشم‌مان آمد، یک لحظه مکث کنیم و بعد برویم سراغ قضاوت. کاش به زندگی دیگران کاری نداشته باشیم و (آن دسته از ما که به زندگی این و آن سرک می‌‌‌کشند) دست از دخالت‌کردن‌‌‌ها برداریم. اگر چنین کنیم مشغله‌‌‌های ذهنی‌مان کمتر می‌‌‌شود و لذت زندگی‌مان بیشتر. کاش خدا همه دوستانمان را در پرتو لطف بیکرانش برای کسانی که دوستشان دارند، حفظ کند...
اميدوارم هرچه خير است براي هموطنانم رقم خورد و در سال آينده هر كدام از ما بهترين خاطراتمان را داشته باشيم و از آنها نيز بهترين استفاده را كنيم .اما نبايد همديگر را فراموش كنيم ما در جامعه اي هستیم كه همه به هم احتياج داريم و نمي توانيم حتي يك روز را بدون تعامل با هم طي كنيم از اين رو دوست دارم كه هيچ كدام از ما يكديگر را فراموش نكنيم و به ياد هم باشيم.