سال 1389 پرویز کرمی؛ معاون برنامه‌ریزی و نظارت بر امور فرهنگی و آموزشی سازمان ملی جوانان از راه‌اندازی «مجمع خیرین ازدواج» خبر داده بود. طبق اعلام او قرار بود تشکل‌های غیردولتی برای راه‌اندازی این کانون‌ها از سازمان ملی جوانان مجوز گرفته و دفتری راه‌اندازی و از امکانات استانداری‌ها و سایر تسهیلات دولتی استفاده و خدماتی به زوج‌های جوان ارایه کنند. براساس گفته‌های کرمی قرار بود این دفاتر یک نمونه غذا به‌عنوان شام عروسی به 100 نفر از میهمانان عروس و داماد ارایه کنند البته گفته شده بود امکان تهیه بیش از یک نوع غذا نیز وجود دارد و باید هزینه اضافی آن پرداخت شود.
هزینه دریافتی این کانون‌ها در شهرهای مختلف متفاوت بود؛ مثلا در سال 89 این هزینه برای شهر تهران حدود 700 تا 800هزار تومان برآورد شده بود که این هزینه بابت 14 خدمت شامل کارت عروسی، غذا، لباس عروس و داماد، ماشین عروس، فیلمبرداری و عکاسی، مراسم عقدکنان و مولودی دریافت می‌شد.
بعد از اعلام این خبر و تلاش برای تشکیل این مجمع، خبر چندانی از شکل‌گیری و فعالیت آن وجود نداشت تا این‌که در سال‌جاری و در دولت جدید، محمود گلزاری؛ معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان اعلام کرد به منظور هماهنگی و هم‌افزایی بین موسسه‌های خیریه و هدفمندکردن کمک‌های این موسسه‌ها کار شناسایی تمام موسسه‌ها و مراکز خیریه انجام شده است. یکی از دلایل ضرورت ایجاد هماهنگی بین موسسه‌ها این است که در بسیاری از موارد، خیرین ناهماهنگ عمل می‌کنند؛ به‌گونه‌ای که یک نفر ممکن است از چندین موسسه وام یا جهیزیه بگیرد.
گلزاری مجمع ملی خیرین ازدواج را راهی برای رسیدن به اهداف کوتاه‌مدت دانسته و گفته است که این سمن‌ها باید در زمینه مسکن جوانان هم فعال شوند. وی همچنین از تنظیم اساسنامه این مجمع و طی مراحل ثبت قانونی آن در وزارت کشور خبر داده بود. پس از آن استان‌های مختلف نیز اعلام کردند به سمت راه‌اندازی این مجمع در استان‌های خود حرکت می‌کنند.