سرانجام آیین‌نامه اجرایی قانون افزایش سن بازنشستگی در دولت چهاردهم ابلاغ شد و سوال این است که نحوه اجرای این آیین نامه چگونه است و با توجه به سوابق خدمتی بیمه‌پردازان چقدر این افزایش مشمول آنها می‌شود. متوسط سن بازنشستگی در ایران ۵۱ سال است و سن امید به زندگی در ایران از سال ۱۳۳۰ تا به امروز از ۴۶ سال به ۷۶ سال افزایش یافته؛ در حالی که متوسط سن بازنشستگی از ۵۷ سال به ۵۱ سال کاهش پیدا کرده است؛ بنا بر این رویه، در ایران نیز سن بازنشستگی نیازمند اصلاحاتی بود تا صندوق‌ها از این وضعیت و چالش خارج شوند که البته به گفته کارشناسان، این تغییر باید در بستر زمان با شیب آرام و منطقی پیش برود تا بیمه پرداز و اعضای صندوق‌های بازنشستگی متحمل سختی نشوند. در چنین شرایطی، مجلس شورای اسلامی در لایحه برنامه هفتم پیشرفت و به منظور کاهش ناترازی صندوق‌های بازنشستگی، سن بازنشستگی را برای گروه‌های مختلف افزایش داد و در همین راستا، بند الحاقی بند خ ماده ۲۹ لایحه در جلسه علنی روز ۲۸ آبان سال گذشته با موافقت دولت و کمیسیون برنامه به رأی گذاشته شد و به تصویب رسید همچنین شورای نگهبان ۲۴ دی ۱۴۰۲ از موافقت این شورا با افزایش سن بازنشستگی خبر داد. سیدصولت مرتضوی، وزیر تعاون کار و رفاه اجتماعی دولت سیزدهم ۲۵ بهمن سال گذشته در مورد زمان اجرای قانون افزایش سن بازنشستگی اعلام کرده بود که این قانون سال ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ اجرایی نمی‌شود و در سال ۱۴۰۵ عملیاتی خواهد شد. بعد از کش و قوس‌های فراوان و اعلام نظرات موافقان و مخالفان برای اجرای افزایش سن بازنشستگی، سرانجام آیین نامه اجرایی قانون افزایش سن بازنشستگی ابلاغ شد. هیات وزیران در جلسه ۲۴ بهمن ۱۴۰۳ به پیشنهاد شماره ۱۵۷۲۷۷ تاریخ ۷ آذر ۱۴۰۳ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و به استناد ماده (۲۹) قانون برنامه پنج ساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۴۰۳، آیین‌نامه اجرایی قانون یادشده را تصویب کرده بود.