سینمای ایران که پس از کرونا همواره با بحران‌های جدی پشت‌سرهم روبه رو بوده؛ اگر چه امسال حداقل از نظر آماری وضعیت بحرانی را تا حد زیادی پشت سر گذاشته؛ اما با این حال آمارهای موجود حکایت از بحرانی مضاعف برای این سینما می‌کند- که اگر در کنار پخش غیررسمی و غیرقانونی فیلم‌هایی چون «برادران لیلا»، «خط فرضی»، «جنگ جهانی سوم»، «تفریق»، «بی‌رویا»، «اورکا»، «ارادتمند، نازنین، بهاره، تینا»، «شب، داخلی، دیوار» و حتی «فسیل» در یک سال و چند ماه گذشته قرار گیرد- موجودیت سینمای جدی یا به بیانی بهتر غیرکمدی را می‌تواند با خطر مواجه کند.  
بر اساس آمارهایی که در زمینه فروش فیلم‌های روی پرده منتشر شده؛ نزدیک به شصت فیلمی که از ابتدای سال ۱۴۰۳ تا اواخر دی‌ماه روی پرده سینماهای ایران رفته‌اند، در مجموع بیش از ۳۰ میلیون مخاطب داشته‌اند- و این تعداد مخاطبان با بلیت ۸۰ هزار تومانی یک فروش هزار و ۷۳۵ میلیارد تومانی را به ارمغان آورده است. رقم ظاهرا قابل توجهی که البته وقتی در کنار این واقعیت مهم قرار گیرد که بیش از نیمی از این مجموع فروش قابل‌توجه ناشی از حضور بیش از سی میلیون مخاطب سینما پای گیشه‌های فروش تنها و تنها متعلق به ۴ فیلم «تگزاس ۳»، «۷۰سی»، «زودپز» و «تمساح خونی» بوده است، وجه نگران‌کننده و فاجعه‌بار خود را به‌طور برجسته به نمایش می‌گذارد. در واقع در شرایطی که فیلم‌های «تگزاس ۳»، «۷۰سی»، «زودپز» و «تمساح خونی» در این 10 ماه حدود 900 میلیارد تومان فروخته‌اند؛ نباید این نکته را ناگفته و مغفول گذاشت که مجموع فروش ۴۹ فیلم دیگر نیز تقریبا در این حد و حدود بوده و این حکایت از شکست درصد قابل توجهی از فیلم‌های اکران‌شده می‌کند. به بیانی بهتر؛ چهار فیلم کمدی پرفروش سال روی‌هم حدود ۱۵ میلیون مخاطب- از مجموع 30 میلیون مخاطب سالانه سینمای ایران- داشته‌اند- و آمارها نشان می‌دهند در حالی که تعداد مخاطبان ۱۰ فیلم اول جدول فروش امسال ۲۵ میلیون نفر بوده؛ این به این معناست که ۴۹ فیلم اکران‌شده دیگر نیز روی‌هم ۵ میلیون مخاطب داشته‌اند- که حتی از فاجعه نیز فراتر می‌تواند باشد!