[لیلامهداد] پُلاستار، اولین موسسه آموزش زبان برنامهنویسی به کودکان و نوجوانان است که بهصورت بینالمللی فعالیت میکند. موسسِ پلاستار، «مهرگان روحی» است، متولد 1363 که در حوزه کارآفرینی و استارتاپ فعالیت میکند: «بیشتر اختراعاتم در حوزه الکترونیک و هوش مصنوعی است.» البته بیشترین کارآفرینیاش هم در حوزه آموزش بوده است. او هم کامپیوتر خوانده هم الکترونیک و هم مدیریت: «هرکدام از این رشتهها را در مقاطع مختلف خواندهام.» او معتقد است تحصیلات تنها یک درگاه است و بس: «دورههایی را در حوزه هوش مصنوعی در آمریکا گذراندهام در دانشگاههایی همچون جورج واشنگتن و هاروارد.»
هدف اصلیمان قدم برداشتن در مسیر رشد آیندگان است
به گفته روحی پا گرفتن پلاستار خیلی اتفاقی بوده: «در پروسهای که در آمریکا میخواستم اختراع سختافزاری که داشتم، ثبت کنم با دوستی آشنا شدم که در بحث کودک و نوجوان فعالیت میکرد. این آشنایی من را وارد دنیای جدیدی کرد.» این کارآفرین میگوید:«کار تحقیق و توسعه موسسه پُلاستار از سال 95 آغاز شد. ما توانستیم این موسسه را سال97 بهصورت رسمی راهاندازی کنیم. این مسیر جدیدی بود تا من وارد حوزه کودک و نوجوان شوم.» این موسسه راهاندازی شد تا خلأ نیاز به ایجاد فضای آموزشی در حوزه برنامهنویسی را پر کند: «هدف اصلی ما قدم برداشتن در مسیر رشد آیندگان بود.»
بنابرنظر این مخترع، تمرکز پلاستار بر مهارتهاست؛ بلاکچین، هوشمصنوعی، یادگیری برخی از مهارتهای شغلی و تفکر استراتژیک، مهارت حلمساله و تفکر خلاق: «در پلاستار کودکان از سنین پایین این مهارتها را میآموزند.»
پلاستار؛ آموزش نیرویانسانی متخصص با توانایی حلمسائل
او بیان میکند: «ایده راهاندازی پُلاستار یکشبه به ذهنم خطور نکرد. بخشی از ایده از تجربیات و ضعفهای خودم ناشی میشود و بخش دیگری از آن به مشاهداتم در مدارس کشورهای دیگر برمیگردد.»
این کارآفرین معتقد است در جهان امروز، بچهها باید خودشان مسیر شغلیشان را در سنین کم انتخاب کنند و مهارتآموزی را اولویت بدانند.» او اظهار میکند: «دغدغه همیشگیام پرورش افراد حرفهای در زمینه آموزش بود.» به باور او یکی از چالشهای کسبوکارها، ضعفهای فارغالتحصیلان دانشگاهی است: «پلاستار با هدف آموزش نیرویانسانی متخصص که توانایی حلمسائل را دارد پا به این عرصه گذاشته است.»
از طریق زبانبرنامهنویسی، بچهها را با علوم مختلف آشنا میکنیم
پلاستار، مبتکر شتابدهی استعداد از طریق آموزش زبان برنامهنویسی است. او میگوید: «مدلهای آموزشی و اهدافی که ما برای بهینهسازی مهارتها در کودکان و نوجوانان داریم، یکی از مزیتهای رقابتی ما به حساب میآید.»
این کارآفرین با این باور که آموزش به کودکان و نوجوانان سرمایهگذاری بلندمدت است، پا در این مسیر گذاشته است: «بیشتر از آنکه در پلاستار روی زبان خاصی متمرکز باشیم، تمرکزمان روی روشهای آموزش زبان برنامهنویسی است. ما سعی میکنیم از طریق زبان برنامهنویسی، بچهها را با علوم مختلف آشنا کنیم و کاربرد ریاضیات و مهارت حلمساله را به آنها بیاموزیم.»
مخاطبان پُلاستار، کودکان و نوجوانان فارسیزبان سراسر دنیا هستند
مهرگان روحی میگوید: «مخاطبان پُلاستار، کودکان و نوجوانان فارسیزبان سراسر دنیا هستند.» در ابتدا فعالیت مجموعه روحی، حضوری خدمات ارائه میداد و بیشتر مهارتآموزهایشان هم از گیلان بودند:«هزینههای دفتری که راه انداخته بودیم سنگین بود. در همان برهه قیمت دلار جهش زیادی داشت و دیگر برای ما مقرونبهصرفه نبود کارمان را ادامه بدهیم، بنابراین به دنبال بهانهای بودم تا مجموعه را تعطیل کنم چون هزینههای ما دلاری بود.» بازخوردهای مثبتی که روحی، و مجموعهاش از کودکان و والدین گرفتند، تصمیم به تعطیلی را به تعویق انداخت:«ما کودکانی را که با برچسبهای اضطراب، کمهوشی و حتی لکنتزبان را میپذیریم و با دانش به آنها کمک میکنیم تا ابعاد دیگری از استعدادشان را رشد بدهند. با بازخوردهایی که از این بچهها گرفتم در مبارزه با خودم بودم که چطور دفتر را تعطیل کنم.»
در همان بحبوحه جهان در حال تجربه جدیدی به نام کرونا بود: «کرونا موقعیت خوبی برای تعطیل کردن دفتر بود، البته در همان دوره من در حال ثبت اختراعی در آمریکا بودم که 3سال روی آن وقت گذاشته بودم اما بحث آنلاین شدن آموزشها مطرح شد، بنابراین ما هم به سمت آنلاین شدن، رفتیم.»
از آمریکا و کانادا تا کشورهای آفریقایی مهارتآموز داریم
او ادامه میدهد:«قبل از آنلاین شدن رضایت از مجموعه از 5 حدود 3.9 بود هرچند با آنلاین شدن خدمات این رضایتمندی به 4.6 رسید. با آنلاین شدن ابتدا از تهران و بعد شهرها و کشورهای دیگر به مهارتآموزان مجموعه اضافه شدند. نکته جالب اینکه ما برای گسترش مخاطبانمان هیچ مارکتینگی انجام ندادیم.» به گفته این مخترع در حال حاضر، کودکان و نوجوانان 7 تا 16 ساله فارسیزبان که در کشورهای آمریکا، کانادا، آلمان، چین، ژاپن، امارات، استرالیا، هلند، ایتالیا، کشورهای حاشیه خلیجفارس، کشورهای آفریقایی و آسیای شرقی زندگی میکنند، از طریق پُلاستار مهارتهای برنامهنویسی را یاد میگیرند:«گاهی اوقات تا 17سال هم مهارتآموز داریم. بستگی به شرایط بچهها دارد در مجموع اگر اشتباه نکنم در 17 کشور مهارتآموز داریم.»
تمرکز ما روی استعدادهاست نه ضعفها
روحی معتقد است استعداد به خودیخود یک ظرف خالی است. هر فردی بیش از 35استعداد دارد که تا زمانی که به واسطه محیط، آموزش و .. غنی نشدهاند به عنوان استعداد شناخته نمیشوند: «ما به واسطه آموزشهایمان این استعدادها را توانمند میکنیم تا شاهد رشد آن استعداد باشیم، بنابراین ما استعدادیابی نمیکنیم بلکه شاخصهای استعداد را در فرایند آموزش بارور میکنیم. ما در موسسهمان استعدادهایی همچون هوش استراتژیک، هوش مالی، تحلیلی، هنری، انتقادی و ... را آموزش میدهیم.» او ادامه میدهد:«همزمان با این آموزشها، کودکان و نوجوانان ارزیابی میشوند، زمانی که استعدادی بارور شد، میگوییم شما این استعدادها و این ضعفها را دارید اما تمرکز ما روی استعدادهای شما است نه ضعفهایتان.»
ما بنیانگذار شتابدهی استعداد در ایران هستیم
روحی میگوید: «ما بنیانگذار شتابدهی استعداد در ایران بر مبنای استعداد، توانمندی و شغل هستیم. کار عمدهای که در این مسیر انجام میدهیم، تمرکز روی استعدادهاست تا شاخصهای استعداد رشد کنند، در این شرایط کودک مسیرش را مییابد.» پلاستار با این باور که تبلت، انیمیشن و ... کودکان را آموزشگریز کرده، کلاسهای داستان، بازی و سرگرمی را راهاندازی کرده تا در حین این کلاسها به کودکان آموزش بدهد: «کودکی که دو، سه سال در این فرایند قرار میگیرد، گزارش دقیقی از استعدادش به دست میآید و مشخص میشود در چه رشتهها و شغلهایی موفقتر خواهد بود.» پلاستار در کنار توانمند کردن استعدادها، آفتها را هم کنترل میکند: «برخی آفتها، استعدادها را کور میکنند، تلاش ما این است کودکان از این آفتها در امان باشند.» این کارآفرین بخشی از این آفتها را در خانوادهها میبیند و بخشی را هم در بازیهای یارانهای و ...«ما به خانوادهها و کودکان درخصوص این آفتها آگاهی میدهیم و در مقابل روشهای جایگزین را ارائه میدهیم. به عنوان مثال خانوادهها یاد میگیرند به جای کنترلگری با کودک تعامل داشته باشند. یکی از راهکارهای ما بالا بردن سواد رسانهای آنهاست.»
آگاهی میتواند شرایط جامعه را تغییر دهد
این مخترع بیان میکند: «دورههای رایگانی داریم که در آنها به کودکان داستاننویسی، بازیسازی، آشنایی با فضای هنری، محیطزیست، همدلی و... را آموزش میدهیم. ما تلاش میکنیم شهروند حرفهای تربیت کنیم.» روحی معتقد است شرایط یک جامعه برگرفته از فرهنگ آن جامعه است و آگاهی میتواند شرایط جامعه را تغییر دهد: «علم بزرگترین سلاحی است که بشر میتواند از آن برای تغییر استفاده کند.» این کارآفرین درخصوص مربیان موسسهاش میگوید: «سال اول از دانشگاهها افرادی را انتخاب کردیم برای آموزش و مربی شدن. قرار بود این دوره آموزشی 3ماهه باشد اما نزدیک به یکسال طول کشید.» او بیان میکند: «متخصصان زیادی را در این زمینه با سرمایهگذاری و آموزش، پرورش دادیم اما متاسفانه اغلب آنها مهاجرت کردند. این مربیها اغلب با آموزشها ابعاد ذهنیشان گسترش یافت و حالا در شرکتهای معتبر دنیا مشغول به کار هستند. قسمت غمگیناش این است که با هزینههای گزاف مربی تربیت میکنیم و بعد آنها مهاجرت میکنند. درواقع سرمایهگذاری ما نه برای خودمان سود داشت نه برای کشورمان.»
طرح سفیر عشق از ماه آینده اجرایی میشود
دورههای پلاستار در 23ترم تعریف شده است؛ هر ترم 3ماه طول میکشد: «هزینه هر ترم حدود 3میلیون و 900هزار تومان است.» این کارآفرین میگوید: «ما در حال پیاده کردن سیستم جدیدی هستیم تا هزینه هر دوره به ماهی 700-800 هزار تومان برسد و بخشهای مختلف جامعه بتوانند از آن بهره ببرند.» روحی، گذری میزند به گذشته:«خانوادهام از نظر مالی غنی نبود. 11-12 سالگی کلاسهای الکترونیک شرکت میکردم، هزینه اتوبوس میشد 25تومان. زمستانها هم مسیر را پیاده میرفتم تا آخر ماه بتوانم مجله محبوبم را بخرم.» به گفته خودش به همین دلیل است که عدالت آموزشی برایش اهمیت بالایی دارد: «طرحی داریم به نام سفیر عشق که با هنرمندان و شرکتهایی که به ما لطف دارند، قرار است کارهایی انجام دهیم. این طرح از ماه آینده به شکل پایلوت در گیلان اجرایی میشود. در این طرح کودکان روستایی که توان خرید لپتاپ و اینترنت ندارند، میتوانند در مکانهایی مانند کانکس که همه امکانات در آن فراهم شده، حاضر شوند و این دورهها را بگذرانند.»
در آینده نزدیک کودکان کمبرخوردار را بورسیه میکنیم
روحی بیان میکند: «سرویس اسپانسری، یکی دیگر از خدماتی است که میخواهیم در آینده نزدیک راهاندازی کنیم تا بچههای مستعدی که مشکلات مالی دارند، بتوانند با خیال راحت از آموزشهای پلاستار بهرهمند شوند.» در راستای این هدفگذاری، روحی و مجموعهاش قصد دارد با شرکتهای بزرگی که در راستای مسئولیت اجتماعیشان اقداماتی را انجام میدهند، بحثهای اسپانسری را مطرح کنند: «از این طریق شرکتها، نوجوانان مستعد را بورسیه آموزشی میکنند و آنها بدون دغدغه مالی دانشی را فرا میگیرند. در واقع، ما میخواهیم کار خیر برای کودکان و نوجوانان مستعد و کمبضاعت را سیستماتیک کنیم تا کودکان کمبرخوردار در دورترین نقاط کشور هم بتوانند برنامهنویسی و مهارتهای نرم را بیاموزند.»