102 سال پیش، برابر 17 نوامبر ١٩٢٢ میلادی، سلطان وحید‌الدین محمد ششم، آخرين خلیفه عثمانی به ایتالیا پناهنده شد. او از ٤ سال قبل در پی کودتای ترکان جوان به سرکردگی کمال آتاترک و به حکم مجلس موسسان، قدرت را واگذار کرده و برای گذراندن دوران تبعید در جزیره مالت اقامت گزیده بود. محمد ششم وارث امپراتوری عظیمی بود که آسیای صغیر، خاورمیانه، شمال آفریقا، جنوب‌ اروپا و بخشی از قفقاز را در بر می‌گرفت و بیش از 6 میلیون کیلومترمربع وسعت داشت. حکومت اما هنگامی به او رسید که فساد گسترده پایه‌های اقتدار عثمانی‌ها را چون موریانه خورده بود و شرکت در جنگ جهانی اول نیز بیش از پیش به عیان شدن ضعف‌های بنیان‌کن این دولت مضمحل سرعت بخشید. شکست در جنگ بین‌الملل اول و از دست رفتن همه متصرفات 600 سال حکمرانی عثمانی‌ها، به شورش‌هایی گسترده منتهی شد که نتیجه آن تولد جمهوری ترکیه از باقی‌مانده این امپراتوری معظم بود. محمد ششم تا زمانی که زنده بود به ترکیه بازنگشت و 16 می 1926 در ایتالیا درگذشت.