كاركردن اين روزها زن و مرد نمي‌شناسد. چه پدر باشي و چه مادر ، محكوم به كار در چندين شيفت كاري هستي تا بتواني با مشاركت ساير اعضاي خانواده، نيازهاي اقتصادي خانواده را برطرف سازي و رو به سوي آينده حركت كني. مادران شاغل پديده‌اي نو ظهور نيست اما پديده‌اي است كه گاه دليلي مي‌شود بر فقدان ارتباط با فرزند. فرزندانتان نياز به مادر دارند، حتي مادري شاغل.توصيه‌هايي وجود دارد كه مي‌توانيد با انجام آن جلوي بسياري از آسيب‌هاي اجتماعي كه فرزندانتان به‌واسطه عدم حضورتان در كنار آنها، دچار مي شوند را برطرف كنيد. در زير نمونه‌هايي را متذكر مي شويم:
ـ مادران خانه‌دار لزوما وقت کافی برای توجه به نیازهای فرزندان‌شان نمی‌گذارند. توجه به نیازهای کودکان بیشتر از اینکه به خانه ماندن یا کارکردن ربط داشته باشد به درک شما از این مساله مربوط است. اینکه کودک‌تان باید آموزش ببیند یا خوب تربیت شود به طرز فکر شما و شیوه‌هایی که برای آموزش به کار می‌برید، وابسته است نه به زمان و مکانی که برای آموزش و تربیت فراهم می‌کنید.
فرض کنید می‌خواهید یک نکته آموزشی مثل جمع کردن اسباب‌بازی‌ها و کمک در چیدن سفره شام را به کودک‌تان یاد بدهید. آموزش این مساله هیچ ربطی به وقت کافی شما برای سروکله زدن با کودک ندارد. اینکه با احترام به کودک‌تان بگویید: «عزیزم من خیلی خوشحال می‌شوم که تو وسایلت را از روی زمین جمع کنی»، به جای اینکه بگویید: «چند بار بگویم وسایلت را از این جا بردار» ، ربطی به کار کردن شما ندارد و فقط دو مدل رفتاری مختلف است که تاثیرآموزشی متفاوتی ایجاد می‌کند.
اغلب همین نکته‌های ساده و کوچک هستند که رفتارهای پایدار کودک را می‌سازند، طرز فکر کودک را شکل می‌دهند و به موارد پیچیده‌تری تعمیم داده می‌شوند. بنابراین اگر کودک شما کمی بهانه گیر است، بدرفتاری می‌کند، بی‌توجه است، از چیزی می‌ترسد، حساس است یا دچار اختلالی جدی شده است، به نحوه رفتار شما مربوط است نه کارکردن و در خانه نبودن!
ـ هر شب قبل از خواب بهترین زمان برای این است که با کودک درباره چیزهایی که او را ناراحت یا خوشحال کرده است حرف بزنید. سعی کنید به جای تلاش برای حل مساله فقط شنونده باشید. سپس به جای افسوس خوردن یا تلقین احساس ناتوانی درخودتان که چرا نمی‌توانید به کودک‌تان بیشتر یا بهتر کمک کنید، درباره چیزهایی که خوشحال یا ناراحت‌تان کرده حرف بزنید. حرف زدن درباره اتفاقات خوشایند یا ناخوشایندی که در طول روز برای هردوی شما افتاده است، صمیمیت بیشتری در رابطه مادرـ فرزندی ایجاد خواهد کرد و هر دوی شما درک بهتری از روزی که دیگری گذرانده است پیدا خواهید کرد.
ـ گاهی یادداشتی برای کودک‌تان روی در یخچال، زیر بالش یا روی آینه اتاقش بگذارید تا نشان بدهید مراقبش هستید و به او توجه می‌کنید. اگر مادر پرمشغله‌ای هستید و بیشتر ساعت‌های روزرا بیرون از خانه می‌گذرانید، یا اگر در خانه ذهن‌تان مدام درگیر کار است، کم حرف می‌زنید و با کودک‌تان کم بازی می‌کنید، باید به دنبال راه‌هایی برای نشان‌دادن توجه و مراقبت از کودک‌تان باشید. نوشتن روزانه یک یادداشت کوتاه یا نقاشی‌های ساده به او می‌فهماند که حواس‌تان به او هست. قبل از اینکه کودک به رویتان بیاورد که شما بی‌توجه بوده‌اید، دست به عمل بزنید.
ـ همیشه فرصتی سه ثانیه‌ای برای به آغوش کشیدن فرزندتان وجود دارد. این فرصت کوتاه اما تاثیر گذار را از دست ندهید. آغوش شما فرصت جبران بسیاری از محرومیت‌هاست. آغوش شما فرصتی برای بخشیدن یک رفتار بد کودک است و می‌تواند خلأ زمان طولانی‌ای را که در کنار فرزندتان نبوده‌اید، جبران کند. دفعه دیگری که کودک‌تان را به آغوش گرفتید، تاثیر آن را در آرامش خودتان و احساس رضایت کودک تماشا کنید. قبل از اینکه به سرکار بروید، چندین بار در طول زمانی که باهم در خانه هستید و شب‌ها قبل از خواب، کودک را به آغوش بگیرید. مطمئن باشید هر دوی شما احساس خوبی خواهید داشت.
ـ ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در هفته، برای اینکه توجه ویژه‌ای به کودک‌تان بکنید، خیلی سخاوتمندانه نیست اما همین‌قدر هم برای اینکه کودک‌تان احساس هویت بکند و از اینکه مورد توجه قرار گرفته خوشحال شود، لازم است. اگر شما وقتی را برای گوش دادن به حرف‌هایش و شنیدن نظراتش بگذارید، او خیلی احساس خوبی خواهد داشت.
شما می‌توانید این فرصت را در همه زمان‌هایی که به راحتی در طول روز می‌سوزند فراهم کنید. وقتی مشغول رسیدگی به کارهای خانه یا آشپزی هستید با کودک حرف بزنید. از او سوالی بپرسید یا بخواهید در کارها به شما کمک کند تا ارتباط بیشتری با هم داشته باشید. اگر نگران این هستید که وقت کافی برای بازی، آموزش و رسیدگی به فرزندتان ندارید یادتان باشد که این زمان همیشه موقع کارهای خانه و انجام عادت‌های روزمره وجود دارد، فقط شما به آن توجه نمی‌کنید. متناسب با سن کودک‌تان همیشه کارها و فعالیت‌هایی وجود دارد که موقع انجام کارهای خانه می‌توانید به آنها بپردازید یا درباره‌شان با هم حرف بزنید.
ـ برای اینکه از اضطراب و نگرانی خودتان بکاهید، به جنبه‌های مثبت کار کردن توجه کنید. خودتان را به خاطر توانایی مدیریت چندین کار در یک زمان تحسین کنید. به جای احساس گناه به این نکته توجه کنید که می‌توانید فرصت‌های تازه‌ای با کارکردن برای فرزندتان فراهم کنید. یک زن موفق شاغل یک الگوی مناسب برای فرزندش خواهد بود؛ به ویژه اگر شما فرزند دختری داشته باشید. این نکته را فراموش نکنید که به عنوان یک مادر، همیشه مورد تحسین فرزندتان هستید او شما را بیشتر از آنچه که تصور می‌کنید الگویی افتخارآمیز می‌داند.