به منظور حل مسائل موجود در گروه و تصميم‌گيري از روش‌هاي مختلفي استفاده مي‌شود. در زير به چند نمونه از اين روش‌ها اشاره مي‌شود:
فن بارش مغزي
روش بارش مغزي روشي است براي افزايش خلاقيت در گروه‌ها؛ اين فن بر اظهارنظر، عدم ارزيابي، كميت راه‌حل‌ها و اصلاح پرورش ايده‌هاي يكديگر مبتني است.
آلكس‌اي آزبون كه مدير تبليغات بود، با ابداع اين فن سعي كرد از طريق بحث گروهي اعضاي گروه را وادار به طرح ايده‌هاي جديد کند و براي اين كار 4 قاعده اصلي را مطرح كرد:
1- اظهارنظر: هر ايده‌اي كه به ذهن‌تان خطور مي‌كند، بدون ترس بيان كنيد.
2- ارزيابي نكردن.
3-كميت: هر چه بيشتر، بهتر.
4- پرورش دادن: اعضاي گروه بايد ايده‌هاي يكديگر را بسط دهند.
تذكر اين نكته ضروري است كه براي اخذ نتيجه مطلوب از اين روش بايستي:
اولا: فضاي جلسه براي ارایه نقطه‌نظر كليه اعضا آمده باشد.
ثانيا: ترس از تمسخر ديگران در بين اعضاي گروه از بين رفته باشد.
ثالثا: رهبر گروه يا مسئول جلسه قدرت جمع‌بندي و هدايت جلسه را نيز داشته باشد.
بارش مغزي ساختار يافته شامل همه اعضای گروه كه به نوبه خود عقايد را تا پايان بيان کنند، است. اين كار سبب مي‌شود تا هر فرد در اين كار مشاركت داشته و موجب تقويت مجدد هويت گروه شود.
بارش مغزي ساختار نيافته اين اجازه را به افراد مي‌دهد تا تفكراتي را كه به ذهنشان خطور مي‌كند به سادگي بيان کنند. اين روش خلاقيت را تحريك کرده، اما به افرادي كه زياد حرف مي‌زنند، اين اجازه را مي‌دهد تا كنترل را به دست گيرند. هر روشي كه به كار گرفته شود، يك جلسه بارش مغزي هرگز نبايد بيشتر از
10 الي 15 دقيقه به طول بينجامد.
فن گروه اسمي:
يكي ديگر از روش‌هاي تصميم‌گيري روش گروه اسمي است. اين روش با كاهش وابستگي متقابل اعضاي گروه، موانع و تنبلي را به حداقل مي‌رساند. فن گروه اسمي از 4 مرحله تشكيل مي‌شود:
مرحله اول: رهبر گروه، مسأله يا موضوع را روي تابلو نوشته و معرفي مي‌كند. پس از تفهيم مطالب به اعضا، آنها در سكوت نظر خود را در مورد موضوع مي‌نويسند كه معمولا 10 الي 15 دقيقه طول مي‌كشد.
مرحله دوم: در اين مرحله اعضاي گروه، نظر خود را به نوبت با هم در ميان مي‌گذارند.
مرحله سوم: در اين مرحله ايده‌ها به بحث گذاشته مي‌شود و سعي مي‌شود ايده‌ها به حد كافي روشن شود.
مرحله چهارم: اعضاي گروه از بين نظرهاي ارایه شده، 5 راه‌حل برتر را مشخص كرده و هر يك روي يك كارت مي‌نويسد. سپس رهبر گروه كارت‌ها را جمع مي‌كند. راه‌حلي كه بيش از ساير راه‌حل‌ها تكرار شده باشد به‌عنوان تصميم نهايي، اتخاذ مي‌شود و در پايان، رهبر گروه نتيجه را به اعضا خبر مي‌دهد.
نقاط قوت و ضعف تصميم‌هاي گروهي
امروزه بسياري از تصميمات به وسيله گروه‌ها، تيم‌ها و كميته‌ها گرفته مي‌شود، ولي آيا اين بدان معناست كه تصميمات گروهي بر تصميماتي كه يك نفر به تنهايي مي‌گيرد برتري دارد؟ براي پاسخ به اين سوال بايد نقاط ضعف و قوت تصميمات گروهي را بررسي کرد.
الف) نقاط قوت تصميمات گروه: تصميمات فردي و گروهي نقاط قوت خاص خود را دارند. هر يك از آنها براي موقعيت يا وضعيت خاصي مناسب است. در رابطه با تصميم‌گيري، نقاط قوت يا برتري گروه نسبت به فرد از اين قرار است:
1- اطلاعات جامع‌تر و كامل‌تر
2- ديدگاه‌هاي بيشتر
3- پذيرش سريع‌تر راه‌حل
4- مشروعيت بيشتر فرآيند تصميم‌گيري گروهي با آرمان‌هاي دموكراسي سازگار است.
ب) نقاط ضعف تصميمات گروه:
1- وقتگير بودن
2- فشار در جهت سازش
3- فرمانروايي اقليت
4- مبهم بودن مسئوليت‌ها