باید آژیر شناسایی دود یا آشکارساز دود را در محل سکونت یا کار نصب کرد. اگر این آژیر درست کار کند احتمال مرگ‌ومیر به دلیل آتش‌سوزی به نصف کاهش پیدا می‌کند.
در هر طبقه‌ای از ساختمان محل سکونت یا کار یک آشکارساز دود نصب شود. بهتر است که آشکارساز خارج از اتاق خواب روی سقف یا نزدیک سقف (10 تا 25 سانتیمتر پایین‌تر از سقف) در بالای راه‌پله‌ها یا در مجاورت آشپزخانه (اما نه داخل آن) نصب شود.
این آژیرها باید هرماه یک‌بار آزمایش و تمیز شوند. باتری آنها نیز سالی یک‌بار تعویض شود. هر 10سال یک‌بار هم آژیرها جایگزین شوند.
چهارچوب پنجره‌ها باید دارای حفاظ ایمنی در برابر آتش‌سوزی باشند و راحت از داخل باز شوند.
نباید پنجره‌ها میخکوبی شده باشند یا رنگ‌کاری مانع از باز شدن آنها شود.
از مایعات قابل اشتعال نظیر بنزین، نفت و گازوییل در محیط داخلی خانه استفاده نشود. این‌گونه از مایعات باید در ظروف مخصوص و در جای مناسب نگهداری شوند و نباید در مجاورت این مایعات سیگار کشید.
کهنه‌های پارچه آغشته به مایعات قابل اشتعال بعد از استفاده باید دور ریخته شوند.
کبریت و فندک را باید در جایی بلند و دور از دسترس کودکان قرار دهید.
نباید در رختخواب یا هنگام خواب‌آلودگی یا هنگام مصرف دارو، سیگار کشید. برای افراد سیگاری، زیرسیگاری با گودی و ضخامت مناسب تهیه شود.
اگر محل سکونت یا کار چندطبقه است باید به فکر نردبان فرار یا پله اضطراری بود.