این روزها شاهد تبلیغات سریال‌های جدید مختلف هستیم که گفته می‌شود در پلتفرم‌هایی غیراز چند پلتفرم اصلی کشور عرضه خواهند شد. پلتفرم‌هایی که هر روز به‌صورت قارچ‌گونه در فضای نمایش‌خانگی سبز شده و افزایش پیدا می‌کنند، اما موضوع اصلی سبز شدن قارچ‌گونه این پلتفرم‌ها این است که مشخص نیست این ویاودیها با چه امید و انگیزه و البته چه کارکردها و فعالیت‌هایی به میدان آمده‌اند؟ آیا به مخاطب فکر می‌کنند و برایشان برنامه دارند؟ چه اهدافی پشتِ پرده‌شان است و چه کسانی آنها را همراهی می‌کنند؟ و از همه مهم‌تر اینکه چقدر به حقوق مخاطبان توجه دارند؟ مخاطبانی که امروز در بسیاری از روستاهای دورافتاده و مناطق محروم اصلاً به فضای ویاودیها به‌دلیل قیمت بالای اینترنت و اشتراک‌های همین پلتفرم‌ها دسترسی ندارند که در این بازار پراکنده، اثری را برگزینند.
بنابراین، این نکته را باید درنظر گرفت پلتفرم‌ها به‌صورت قارچی می‌آیند و می‌روند و خیلی در پسِ آمدن‌ها محتوایی برای مخاطب بیرون نمی‌آید بلکه از تسهیلات راه‌اندازی و بهره‌مندی‌های دیگر استفاده کند وگرنه برای مخاطب هیچ اندوخته و دغدغه‌مندی وجود ندارد. به‌نظر می‌رسد ناظرین امر برای مجوز دادن به این پلتفرم‌ها باید به این سمت بروند که چرایی این تأسیس‌ها را جویا شوند. به پلتفرم‌ها و رسانه‌هایی اجازه و امکان حضور بدهند که هدف و اهدافی را دنبال کنند و مخاطب برایشان اهمیت داشته باشند؛ نه اینکه هیچ هدفی را دنبال نکنند و دردی از جامعه درمان نکنند!