در «مهر»، خبری منتشر شده که عیار اعجاب آن کمی از حالت معمول فراتر است. در این خبر به نقل از مدیرعامل جدید سازمان رفاه و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران آمده است: «قول می‌دهم در کمتر از دو سال آینده تکدی‌گری در شهر تهران را جمع کنیم تا شهر تهران تبدیل به شهری بدون گدا شود.» فرزاد هوشیار در مراسمی که برای تکریم و معارفه جمعی از مدیران معاونت امور اجتماعی شهرداری تهران برگزار شده بود، گفت: تلاش می‌کنیم نگاه به مسأله فقر را در تهران تغییر دهیم و مسأله آسیب‌های اجتماعی را به جای برون سپاری، مردم سپاری خواهیم کرد.
آنچه این مقام مسئول در قامت عضوی از دایره مدیریت شهری تهران گفته و در رسانه‌ها نیز انعکاس یافته است از آن نظر با احساسی شبیه اعجاب همراه می‌شود که مسأله فقر یا حتی موضوعی چون تکدی‌گری، بحثی بسیار فراتر از آن است که قرار باشد مقامی در مجموعه شهرداری قول دهد در مدت دو سال، شهری چنین و چنان، تحویل مردم خواهد داد! تهران اکنون شهری است که تکدی‌گری در آن فراگیر شده و از قضا، وجهه بین‌المللی هم پیدا کرده است و نه‌تنها متکدیان داخلی که متکدیانی خارجی هم در این جرگه یافت می‌شوند!
حال با توجه به آنچه این مقام مسئول گفته است، اگر منظور نظر این باشد که متکدیان را «کت‌وبال» خواهیم بست و هر کدام از آنها را به جایی شبیه بازداشتگاه منتقل می‌کنیم، زمان دوسال بسیار زیاد است و در این فقره، مدتی قریب به یک هفته، کفاف دارد چه آن‌که پیش از این نیز فرمانده نیروی انتظامی بر زمانی شبیه بر این، تأکید کرده بود اما این‌که زمان دوساله را برای سروسامان دادن به موضوع تکدی‌گری مورد نیاز دانسته‌اند به یقین قرار است برنامه‌ای احتمالا جامع اجرا شود تا تکدی‌گری از این شهر رخ بشوید!
به هر روی چنین به‌نظر می‌رسد که در این فقره، نگاهی که موضوع تکدی‌گری را به صورت جامع دیده باشد، وجود نداشته زیرا آنچه باعث تکدی‌گری می‌شود مجموعه مولفه‌هایی از وضع اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی است که باعث و بانی تکدی‌گری شده و اگر قرار بر سروسامان دادن به این امر باشد، باید طرحی اجرایی و جامع از درون کارگروهی متشکل از همه بخش‌های مرتبط، بیرون آید که آن هم گمان است چند برنامه
پنج ساله نیاز داشته باشد.