محققان دریافتند نوعی از دارو که هم‌اکنون به‌عنوان درمانی برای «ام اِس» استفاده می‌شود، می‌تواند التهاب مغز را کاهش دهد و قدرت شناخت را در موش‌های مبتلا به آلزایمر بهبود بخشد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از نیواطلس، پژوهشگران می‌گویند این درمان می‌تواند برای افراد در مراحل بعدی بیماری مفید باشد. اکثر درمان‌های موجود برای آلزایمر بر تجمع پلاک‌های پروتئین بتا آمیلوئید مشترک در این بیماری تمرکز دارند. بر اساس نتایج تحقیقات صورت‌گرفته، این پلاک‌ها باعث فعال‌شدن میکروگلیا یا همان سلول‌های ایمنی اولیه مغز می‌شوند که منجر به التهاب و در نهایت، اختلال عملکرد عصبی می‌شود. اخیرا پژوهشگران بیمارستان بریگهام یک آنتی‌بادی مونوکلونال داخل بینی را که به‌عنوان درمانی برای بیماری «ام اس» (MS) استفاده می‌شود، آزمایش کردند تا مشخص کنند که آیا در کاهش التهاب عصبی مرتبط با بیماری آلزایمر موثر است یا خیر.
آنتی‌بادی‌های مونوکلونال (mAbs) در واقع، آنتی‌بادی‌های آزمایشگاهی هستند که به سلول‌ها یا پروتئین‌های خاصی متصل می‌شوند تا به سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با بیماری کمک کنند. در این مطالعه، آنتی‌بادی‌های مونوکلونال Anti-CD۳ به‌مدت پنج ماه و سه بار در هفته به موش‌ها تزریق شد.
آنتی‌بادی‌های Anti-CD۳ کاملا انسانی هستند که با ایجاد سلول‌های T تنظیمی (Treg) که نقش کلیدی در سرکوب پاسخ ایمنی دارند، در نقش سرکوبگر‌های ایمنی ظاهر می‌شوند.
محققان دریافتند که آنتی‌بادی‌های Anti-CD۳ داخل بینی، تعداد سلول‌های T تنظیمی (Treg) را در محیط افزایش می‌دهند که این سلول‌ها سپس به مغز مهاجرت می‌کنند تا فعال‌سازی میکروگلیال و در نهایت التهاب عصبی را کاهش دهند.
پس از آزمایش یادگیری و حافظه بلندمدت موش‌ها، مشخص شد که Anti-CD۳ قدرت شناختی را هم در موش‌های نر و هم در موش‌های ماده بهبود می‌بخشد. در یک آزمایش حافظه کوتاه‌مدت نیز نتایج نشان داد که این دارو حافظه را در موش‌های ماده بهبود بخشید، اما این موضوع در موش‌های نر مشاهده نشد.
همچنین هنگامی که این پژوهشگران اثر Anti-CD۳ داخل بینی را بر تجمع بتا آمیلوئید بررسی کردند، هیچ تغییری مشاهده نشد. از آنجایی که نتایج نشان داد Anti-CD۳ شناخت را مستقل از تجمع بتا آمیلوئید بهبود می‌بخشد، محققان روی این موضوع تمرکز کردند که آیا این دارو بر بیان ژن در قشر مغز و هیپوکامپ نیز تأثیر می‌گذارد یا خیر.
هیپوکامپ یک منطقه حیاتی برای یادگیری و حافظه و یکی از مناطق مغزی است که تحت‌تأثیر بیماری آلزایمر قرار می‌گیرد. همچنین محققان دریافتند که بیان ژن در هیپوکامپ، کورتکس و میکروگلیا تغییر می‌کند و این تغییرات وابسته به جنسیت است که می‌تواند تفاوت‌های مشاهده شده در حافظه کوتاه‌مدت بین موش‌های نر و ماده را توضیح دهد.
در حالی که درمان‌های ضد آمیلوئید برای درمان آلزایمر در مراحل اولیه ایجاد شده‌اند، هم‌اکنون درمان‌های کمی برای افراد در مراحل بعدی این بیماری توسعه یافته است. به گفته محققان، زمانی که درمان‌های ضد آمیلوئید دیگر موثر نباشند، کاهش التهاب عصبی Anti-CD۳ به‌طور مستقل از بتا آمیلوئید می‌تواند مفید باشد.