بنابر اعلام محققان استرالیایی، زوج‌ها با گذر زمان دارای حافظه‌مشترک می‌شوند.  
به گفته آنها، زوج‌های نزدیک زمانی که با یکدیگر هستند، دارای خاطرات واضحی هستند. در مطالعه انجام‌شده، افراد در صورتی که به یکدیگر نزدیک بودند، اغلب می‌توانستند در به یادآوردن یک اسم فرار به شریک زندگی‌شان کمک کنند.   تیم دانشگاه مک‌کواری طی 4 مطالعه، یادآوری مشترک را در زوج‌های صمیمی بررسی کرد و دریافت زوج‌هایی که سطح صمیمیت‌شان بالا بود، در این یادآوری بهتر عمل کردند. نویسندگان این مقاله اعلام کردند، بزرگسالان بیشترین دشواری‌های حافظه را درباره اطلاعات زندگینامه‌ای و نه وقایع انتزاعی تجربه می‌کنند و به نظر می‌رسد با بالارفتن سن افراد، آنها عدم اعتمادپذیری حافظه خود را با کمک گرفتن از حافظه شریک قابل‌اعتمادشان تعادل می‌بخشند.  این یافته می‌تواند توضیحی برای این موضوع باشد که چرا وقتی یکی از زوج‌ها دچار افت کارکرد شناختی می‌شود، دیگری نیز به‌زودی به وضع وی دچار می‌شود.