لابد اين خبر يا امثال اين خبر را خوانده‌ايد يا شنيده‌ايد يا ديده‌ايد! ... خانم جوانی با مراجعه به کلانتری به مأموران اعلام کرد کیف‌دستی‌اش که حاوی وجه نقد، گوشی تلفن‌همراه و... بود توسط راننده یک دستگاه خودرو سرقت شده است. با تشکیل پرونده مقدماتی با موضوع کیف قاپی و به دستور شعبه اول بازپرسی دادسرا، پرونده جهت رسیدگی در اختیار پایگاه دوم پلیس آگاهی تهران بزرگ قرار گرفت. شاکیه درخصوص نحوه سرقت کیف دستی‌اش عنوان کرد: چندی پیش با جوانی، از طریق شبکه اجتماعی وایبر آشنا شدم تا این‌که برای ملاقات در محدوده پارک چیتگر با یکدیگر قرار ملاقات گذاشتیم... مدتی داخل خودرو درحال صحبت بودیم که او در مقابل یک مغازه آبمیوه‌فروشی توقف کرد و پیشنهاد داد تا برای نوشیدن آبمیوه از خودرو پیاده شویم. در زمان پیاده شدن از خودرو او مدعی شد که نیازی به همراه داشتن کیف‌دستی‌ام نیست و من نیز با اعتمادکردن به وی کیف خود را روی صندلی جلو گذاشته و هر 2 نفر به داخل مغازه آبمیوه‌فروشی رفتیم. چند لحظه‌ای از ورودمان به داخل مغازه نگذشته بود که او با طرح موضوع برداشتن گوشی تلفن‌همراهش به محل پارک خودرو بازگشت و پس از سوار شدن، خودرو را روشن و در مقابل چشمانم از محل دور شد...
يا امثال اين خبر را: ... متهم در بازجویی‌های خود ضمن اعتراف صریح به بزه ارتکابی عنوان داشت با شاکی در یکی شبکه‌اجتماعی آشنا شده و پس از مدتی اعتماد او را جلب کردم و او نیز فیلم‌ها و تصاویر خصوصی و محرمانه خود را برای من ارسال کرد که پس از دریافت اطلاعات شخصی شاکی، وی را تهدید به انتشار آنها در فضای مجازی کردم... مي‌گويند روشن‌ترین و قابل دسترس‌ترین تصویر از جامعه امروزین ما در فضای مجازی به دست می‌آید. در ایران که یکی از کشورهای متوسط در این زمینه است نزدیک به 60درصد مردم از اینترنت استفاده می‌کنند. در دنیای عمیق و گسترده وب هم آنچه این روزها بیش از هر چیز خودنمایی می‌کند شبکه‌های اجتماعی است. باید دید که آن دوستی‌های عمیق در این شبکه‌های اجتماعی چه تحول معنایی پیدا کرده است. به‌عنوان مثال در فیس‌بوک این روزها کاربرانی هستند که 5هزار دوست دارند و فیس‌بوک، داشتن دوستان زیادتری را برای آنها ممنوع کرده و آنان از این‌رو به سمت پروفایل‌های دوم و سوم رفته‌اند. با این حال این سوال همچنان وجود دارد که آیا واقعا هر فردی که در فیس‌بوک يا هر شبكه‌اجتماعي با آن در ارتباط هستیم، دوست ما است؟ شناخت از ديگري به چه معناست؟ ما چه کسی را می‌شناسیم؟ همکلاسی‌مان در کلاس زبان وقتی از جلسه بیرون آمدیم، فردی است که او را می‌شناسیم؟ همکارمان در ماه اول خدمت در شرکت یا رفیق 10 ساله؟ اینها با هم فرقی ندارند؟ صبح كه از خواب بيدار مي‌شويد مي‌بينيد عضو چند گروه اجتماعي شده‌ايد. با هر عضو گروه تعارف و بده بستان مي‌كنيد و دست آخرش مي‌شويد مال‌باخته! باید کمی در مفهوم دوستی دقت کرد. ادبیات و فرهنگ ما چنین رابطه‌هایی را به‌عنوان دوستی قبول ندارد. در این فرهنگ، دوستی به مبنایی نیاز و آثاری دارد. كافي است اگر مبناي اصولي دوستي را فراموش كرده‌ايم به فرهنگ لغت مراجعه كنيم؛ دهخدا بـه نقل از محققان مختلف می‌نویسد: دوست، یعنی محب، یکدل، یـکرنـگ، خـیرخواه، یار، رفیق، مأنوس، آشن، همدل، مقابل دشـمـن، آن‌که نیک اندیشد و نیک خواهد، مقابل دشمن که بداندیشد و بـد خـواهـد. ظـاهرا در اصل (دوس) بوده که به معنای چسبیده و پـیـوستن به چیزی است و به مرور ایام از معنای اصلی مهجور گشته و به معنای ماخوذ شهرت گرفته است. دوستی یعنی یاری، رفاقت، محبت و عشق، نزدیکی، همدلی و همدمی بین دو نفر بدون وجود رابطه خویشاوندی سببی یا نسبی. دوسـتی (حالت و صفت، و عمل دوست، محبت، یگانگی، صداقت و مودت و خـیـرخـواهـی، رفـاقت و یاری و مهر، خلاف خصومت و مقابل دشمنی و عداوت و بغض است.) دوستی، رابطه‌ای است کامل‌تر و برتر از معاشرت ساده و همزیستی مـعـمـولـی. یک فرد ممکن است در محیط زندگی، یا محل کار، یا سر کـلاس بـا افـراد مختلف برخورد داشته باشد بدون این‌که بین او و آنـان صـمـیمیت و همدلی و همراهی وجود داشته باشد؛ ناگفته نماند كه بايد ديد چرا دوستان واقعي و همراه كم شده‌اند كه برخي از جوانان ما در پناه دوستان وايبري و ساير شبكه‌هاي مجازي به دنبال دوست هستند؟ چه چيزي آيين و روش دوست‌يابي ما را به خفا و پنهانكاري كشانده و عاقبت جامعه‌اي كه دوستي‌هايش ميان شبكه‌هاي اجتماعي مجازي شكل مي‌گيرد چيست؟