حسین جمشیدی - شهروند| داور بین‌المللی ایران که در 36 سالگی توانست اتفاقی بزرگ را در تاریخ داوری کشورمان رقم بزند، با کوله‌باری از تجربه می‌تواند 2 جام‌جهانی دیگر را نیز تجربه کند و حتی معتقد است که قضاوت در فینال جام‌جهانی برای او یک رویای
دست نیافتنی نیست. فغانی که در خانواده‌ای کاملا ورزشی زندگی می‌کند، بعد از قضاوت بی‌حرف و حدیث در فینال جام ملت‌های آسیا به تهران بازگشته و بی‌شک می‌توان به او لقب بهترین داور این مسابقات را داد. در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» را با علیرضا فغانی می‌خوانید:
* سفر تقریبا یک ماهه‌ای به استرالیا داشتید، در این مدت چه بر شما گذشت؟
به‌هرحال دوری از خانواده و کشورم سخت بود اما این سختی‌ها را به جان خریدم تا بتوانم برای ایران افتخاری کسب کنم. جا دارد همین جا از تمام پیشکسوتان و بزرگان عرصه داوری که در این مدت با من در تماس بودند و به من قوت قلب دادند، تشکر کنم. البته برای تیم‌ملی کشورمان متاسف شدم که نتوانست به مراحل پایانی برسد و زود به ایران بازگشت.
* در این مدت با اعضای تیم‌ملی ایران در تماس بودید و آنها را ملاقات می‌کردید؟
متاسفانه در آن شهرهایی که کاروان تیم‌ملی حضور داشت، ما نبودیم و البته زمانی هم که آنها در سیدنی بودند، ما در شهر دیگری حضور داشتیم. خیلی دوست داشتم که کاروان تیم‌ملی را آن‌جا ملاقات کنم اما قسمت این بود که آنها زودتر از من به ایران بازگردند.
* تصور می‌شد در فینالی که یک طرف آن استرالیا بود، کار سختی داشته باشید. همین‌طور بود؟
قطعا قضاوت فینال برای هر داوری کار سختی است و مشکلات خودش را دارد اما برای من فرقی نمی‌کرد که کدام تیم‌ها با هم بازی می‌کنند.
* سوال من به این دلیل بود که ایرانی‌ها به شدت در برابر داور استرالیایی موضع گرفته بودند و شاید با هر اشتباه این اتفاق برای شما هم از سوی استرالیایی‌ها رخ می‌داد...
تمام تمرکز من و کمک‌هایم روی کار خودمان بود. قطعا من ادامه کارم در جامعه بین‌المللی داوری را از هر چیزی بیشتر دوست دارم، پس به دنبال لج و لجبازی با استرالیایی‌ها نبودم. مشخص نیست که دیگر در طول زندگی‌ام چنین فرصتی نصیبم شود و به همین دلیل سعی کردم فینال را هم مثل سایر بازی‌ها با آرامش کامل و بدون استرس قضاوت کنم. شاید این‌که اتفاقات دیدار ایران و عراق بخواهد روی قضاوت من در فینال تأثیرگذار باشد، فقط به ذهن ایرانی‌ها برسد و استرالیایی‌ها هیچ حساسیتی نسبت به من نداشتند.
* خودتان از قضاوتی که در فینال انجام دادید، راضی هستید؟
به نظرم تیم داوری ایران در این دیدار طوری کار کرد که هیچ حرف و حدیثی باقی نماند.
* نظر شخصی‌تان درباره صحنه جنجالی دیدار ایران و عراق که منجر به اخراج پولادی شد، چیست؟
من نمی‌توانم دراین‌باره نظری بدهم زیرا معمولا داورانی که مشغول به کار هستند، همدیگر را آنالیز نمی‌کنند. البته نظر کارشناسان در این خصوص برای من محترم است و بهتر است به همان نظرات استناد کنیم.
* اما با انتخاب این داور برای دیدار
فولاد – الهلال و سپس تغییر او به نظر می‌رسد AFC نیز به اشتباهات این داور پی برده است؟
من به همه چیز نگاه مثبت دارم و نمی‌خواهم که داور دیگری را مورد انتقاد قرار دهم، درحالی‌که چیزی رسما اعلام نشده است. احتمالا AFC از رفتار مردم ایران در قبال این داور هراس داشته و تصور کرده که ممکن است اتفاقات ناخوشایند برای او رخ دهد، به همین دلیل این داور را تغییر داده است.
* شما که در استرالیا حضور داشتید، بازتاب تصمیم ویلیامز در بازی ایران و عراق را در میان داوران چطور بود؟
اصلا آن بازتابی که درون ایران درباره این داور وجود داشت، در استرالیا نبود. حتی بعد از گذشت چند هفته هنوز هم هجمه‌ها علیه ویلیامز وجود دارد اما حتی در استرالیا من کسی را ندیدم که از اشتباه قطعی این داور صحبت کند یا او را سرزنش کند. خیلی از رفتارها در قبال این داور حتی در صورتی که اشتباه کرده باشد، به نظرم حرفه‌ای نبود.
* ارزیابی‌تان از عملکرد تیم‌ملی ایران در جام ملت‌های آسیا چه بود که البته با حذفش شانس شما را برای قضاوت در فینال زیاد کرد؟
به نظرم تیم‌ملی کشورمان شایسته این بود که به مراحل پایانی برسد. الان هم به نظرم اکثر مردم از عملکرد تیم‌ملی رضایت دارند، پس من هم می‌توانم رضایتم را اعلام کنم. البته قبل از این‌که به استرالیا هم بروم، گفته بودم که ترجیح می‌دهم تیم‌ملی ایران در فینال باشد تا این‌که با حذف تیم‌ملی من شانس قضاوت در دیدار پایانی را پیدا کنم.
* در آخر تصور می‌کنید که شما می‌توانید در جام‌جهانی 2018 حضور داشته باشید و حتی فینال را قضاوت کنید؟
تمام هدفم از این پس همین خواهد بود و اصلا از انگیزه‌هایم کم نشده است. قضاوت در فینال جام‌جهانی نیز رویای دست‌نیافتنی نیست که من نتوانم به آن فکر کنم. قطعا اگر شایستگی داشته باشیم، می‌توانم در فینال جام‌جهانی نیز قضاوت کنم.