تهمورث پورناظری  آهنگساز و نوازنده

نه امروز، بلکه مدت‌هاست به ‌مخاطب کاری که انجام می‌دهم، می‌اندیشم. به این‌که مخاطب این موسیقی چه می‌خواهد و چه باید بخواهد. از همین رهگذر، هدف ما در آلبوم «نه‌فرشته‌ام نه‌شیطان» هیچ‌چیز جز برقراری نوعی ارتباط احساسی با مخاطب نبود. می‌خواستیم مخاطب ما را در کنار خودش حس کند و البته خودمان را هم در کنار مخاطب قرار دهیم. به بیان بهتر، در آلبوم «نه‌فرشته‌ام نه‌شیطان» و به‌تبع آن تور کنسرت «چرا رفتی؟» بنا نداشتیم به مخاطب بگوییم ما خیلی هنرمند هستیم، هدفمان یک همنشینی صمیمی و عاطفی با او بود. هدف هر آهنگسازی، این است که کارش در دل و جان مخاطب رسوخ کند. من هم در طول سال‌هایی که آهنگسازی کردم، کارهایی داشته‌ام که مورد توجه قرار گرفته‌اند. اما باید بگویم «نه‌فرشته‌ام نه‌شیطان» اصلا ماجرای دیگری داشت.
من روی نت‌به‌نت این آلبوم کار کردم و وسواسی که من و همایون در این کار داشتیم باعث شد، ترکیب خوبی برقرار شود. ما هر دو (من و شجریان) هدف حسی مشترکی داشتیم. از سوی دیگر، می‌خواهم با افتخار به شما اعلام کنم، من برای مردمم کار می‌کنم. موسیقی که روی صحنه می‌آید، برای مردم است ولاغیر! هدفی که در لحظه‌لحظه مراحل کار رسیدن به آن را جست‌وجو می‌کردیم، ارایه موسیقی بود که با اقبال مردم مواجه شود. اما حالا آلبوم موسیقی «نه‌فرشته‌ام نه‌شیطان» وارد زندگی مردم شده است. درواقع این اتفاق، لطفی بود که مردمان هنردوست ایران در پاسخ به حضور سراسر احساسی همه دست‌اندرکاران آلبوم «نه‌فرشته‌ام نه‌شیطان» به آنها کردند. مخاطب اصلی موسیقی دنبال توجیه نیست.
 این مخاطب می‌خواهد از موسیقی که تنها هدفش آرامش‌بخش بودن، احساسات عاطفی را برانگیختن و حال او را خوب‌کردن است، استفاده کند. (البته در این بین موسیقی‌معنوی را فاکتور می‌گیریم). در موسیقی که اجرا می‌شود، نکته اساسی این است که حال مخاطبش را خوب کند. پس چنین مخاطبی دنبال توجیه، توضیح و نقد نیست. در یک لحظه یک کار را می‌شنود. اگر تا ۴۰ ثانیه با آن کار رابطه برقرار کرد، می‌تواند شنیدن آن کار را ادامه دهد. در غیراین‌صورت کار آن آلبوم یا قطعه برای مخاطب تمام‌شده است.
در این تجربه چیدمان کار و روابط حسی بین ما به‌حدی بود که می‌دانستم آلبوم، در میان مردم گل خواهد کرد اما هیچ‌وقت فکرش را هم نمی‌کردم از قسمت‌های مختلف ایران کلیپ‌هایی را برایمان بفرستند که در آن کودکان و نوجوانان از رده‌های سنی مختلف درحال خواندن آهنگ «چرا رفتی» هستند. من از دیدن این اتفاق شگفت‌زده شدم و امروز بیش از شگفت‌زدگی خشنودم. به‌نظر من، اتفاق مهمی که برخی  دوستان به آن توجه چندانی نداشتند، پتانسیل چنین آلبوم‌هایی است. انتشار کارهایی از این دست می‌تواند باعث شود هموطن من موسیقی هموطنش را
بشنود.