جمال میرصادقی، تماشای فوتبال را یکی از سرگرمی‌های بیرونی‌اش می‌داند که هنوز آن را دنبال می‌کند. این داستان‌نویس پیشکسوت سال گذشته مجموعه داستانی با عنوان «جام‌جهانی» منتشر کرده که یکی از داستان‌هایش درباره این رویداد ورزشی و روایتی از صعود تیم‌ملی ایران به جام‌جهانی است. او درباره کتاب و نوشتن از جام‌جهانی می‌گوید: «آدم‌ها دو گونه‌اند؛ کسانی که به قصه و داستان اعتنایی ندارند و بیشتر به دنبال حرکات بیرونی و ورزشی و فوتبال و... هستند و به درون توجه ندارند و کسانی که بیشتر با درون سروکار دارند و با قصه‌های مادربزرگ‌ها اُخت شدند و به آنها توجه نشان می‌دهند. داستان‌نویسان و هنرمندان معمولا از میان آنها بیرون می‌آیند.» او سپس بیان می‌کند: «از اول زندگی‌ام، اهل ورزش نبودم و در نقطه مقابلم، برادر قرار داشت، او به فعالیت‌های بیرونی و ورزش و فوتبال علاقه‌مند بود، من هم به قصه و داستان. برای اینکه با برادرم ارتباطی داشته باشم به دیدن مسابقات فوتبال توجه پیدا کردم تا حداقل ارتباط موضوعی برای بحث داشته باشیم. چیزهایی که از ورزش می‌دانم به خاطر برادرم بود.» جمال میرصادقی می‌افزاید: «من به دیدن فوتبال علاقه‌مند هستم و هر وقت مسابقه فوتبال پخش شود، حتما نگاه می‌کنم، زیرا این کار برای من یک سرگرمی بیرونی است. البته قصه علاقه درونی من است و آدم‌ها بیشتر به مسائل مورد علاقه‌شان توجه می‌کنند. به نظرم آنچه انسان را می‌سازد، اعتقاد به درونیات است و مسائل مربوط به اجتماع نیز مسائل عمومی هستند.»مجموعه داستان «جام‌جهانی» نوشته جمال میرصادقی در ۱۲۸ صفحه منتشر شده است. «جام‌جهانی»، «قتل نفس»، «فواره»، «شکسته»، «آمدم بیرون حالی بکنم»، «متلک، سخن طعنه‌آمیز» و «بد سرو وضع، شلخته» عنوان داستان‌های این مجموعه است.