اشرف اولاد آدم
باز این چه شورش است که در خلق عالم است/باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین/بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو/کار جهان و خلق جهان جمله در هم است
گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب/کاشوب در تمامی ذرات عالم است
گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست/این رستخیز عام که نامش محرم است
در بارگاه قدس که جای ملال نیست/سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
جن و ملک بر آدمیان نوحه می‌کنند/گویا عزای اشرف اولاد آدم است
محتشم کاشانی
 میر سر بریده
باد صبا درآمد فردوس گشت، صحرا/آراست بوستان را، نیسان به فرش دیبا
دست از جهان بشویم، عز و شرف نجویم/مدح و غزل نگویم، مقتل كنم تقاضا
میراث مصطفی را، فرزند مرتضی را/مقتول كربلا را، تازه كنم تولا
آن میر سر بریده، در خاك خوابنیده/از آب ناچشیده، گشته اسیر غوغا
تخم جهان بی بر، این است و زین فزون‌تر/كهتر عدوی مهتر، نادان عدوی دانا
بر مقتل ای كسایی، برهان همی نمایی/گر هم برین بپایی، بی خار گشت خرما
تا زنده‌ای چنین كن، دل‌های ما حزین كن/پیوسته آفرین كن بر اهل بیت زهرا
کسایی مروزی