انواع آتل
هر وسیله‌ای را که برای بی‌حرکت‌کردن یک شکستگی یا دررفتگی به کار می‌رود آتل می‌گویند. این وسیله ابتکاری را می‌توانید با تاکردن یک مقوا تهیه کنید و یا از انواع آتل آماده باشد که از بازار خریداری شود. نداشتن آتل آماده نباید سبب شود که اندام آسیب‌دیده را به درستی بی‌حرکت نکنید.
آتل‌های ابتکاری را می‌توان از تا کردن مجله، مقوا، تخته بالش، پتوی تا‌شده یا حتی یک چتر درست کرد. یک آتل محکم وسیله‌ای است که تا نمی‌شود و برای آن‌که اندام را نگه دارد به اندام متصل می‌شود. یک آتل محکم می‌تواند از چند لایه تخته روی هم، یا یک مقوای محکم ساخته شود و یا یک آتل آماده باشد. در هر صورت یک آتل محکم باید آن‌قدر بلند باشد که بتواند مفاصل بالا‌و‌پایین محل شکستگی را ثابت کند.
آتل خودی، آتلی است که در آن اندام آسیب‌دیده را به اندام سالم می‌بندند، مانند انگشت که وقتی آسیب می‌بیند می‌توان آن را به انگشت کناری، یا پاها را به همدیگر و بازوی آسیب‌دیده را به قفسه‌سینه بست و بی‌حرکت کرد.
راهنمایی
هر شکستگی و دررفتگی باید پیش از این‌که مصدوم حرکت کند، آتل‌بندی شود. هنگامی که شک دارید آتل لازم است یا نه، باز هم آتل ببندید.
احتیاط
مبادا دررفتگی یا شکستگی ستون مهره، بازو، مچ‌دست، لگن یا زانو را صاف کنید زیرا رگ‌ها و اعصاب بزرگی از آن محل رد می‌شوند و ممکن است آسیب ببینند. به جای این کار، اگر اندام از نظر گردش خون، حس و حرکت سالم است مفصل آسیب‌دیده را در همان وضعیتی که با آن مواجه شده‌اید آتل بگیرید.