با انتصاب دکتر پیرحسین کولیوند به‌‌عنوان رئیس جمعیت هلال‌احمر و تعریف اهداف و برنامه‌های جدید این نهاد عام‌المنفعه بین‌المللی در حوزه پیشگیری و ساماندهی بحران‌های طبیعی و غیرطبیعی قرار است در این ستون ضمن گفت‌وگو با مسئولان، کارشناسان و پیشکسوتان حوزه بحران و امدادونجات، از آنها درباره ضرورت فعالیت و افق‌های پیش روی هلال احمر در این حوزه بپرسیم. صحبت‌هایی که می‌تواند راهگشای تحقق اهداف جمعیت در دوره مدیریت جدید باشد. این‌بار لیلا ارشد، مددکار و فعال اجتماعی، مدیر موسسه کاهش آسیب زنان سرزمین خورشید، با ما به گفت‌وگو نشست.
نهادهای مدنی مختلفی سال‌هاست که در محله دروازه غار مشغول فعالیت هستند. حضور دائم و ثابت این نهادها در پرآسیب‌ترین محله شهر تهران باعث شده تا تجربه‌های زیادی در این حوزه کسب کنند که هر کدام به تنهایی ارزشمند است. حوزه‌هایی مثل زنان، کودکان کار، اعتیاد و آسیب‌های آن، کارتن‌خوابی، بیکاری، مهاجرت و ... سال‌هاست توسط این نهادها بررسی و برای بهبود آن برنامه‌ریزی می‌شود. حالا که هلال احمر وارد عرصه کاهش آسیب‌های اجتماعی در محله‌های حاشیه‌ای شده است، چه بهتر که به سراغ این نهادها هم بیاید. با توجه به ظرفیتی که جمعیت هلال احمر به عنوان بزرگ‌ترین نهاد داوطلبی کشور دارد، استفاده از این تجربه‌ها می‌تواند بسیار موثر باشد.
اما نکته‌ای که در هیچ فعالیت اجتماعی‌ای در دروازه غار نباید نادیده گرفته شود، این است که در این محله علاوه بر جمعیت ساکن در خانه‌ها و کسبه، جمعیت دیگری هم حضور دارند. اتفاقا این گروه دوم که ساکنان رسمی محله هم نیستند، بیشترین آسیب این محله را به دوش می‌کشند. به همین دلیل برای برطرف کردن مشکلات این محله و محلات مشابه، نباید این جمعیت را نادیده گرفت. زنان و مردان دارای سوءمصرف مواد، کارتن‌خواب‌ها، کودکان کار، زباله‌گردها، مهاجران بی‌سرپناه این جمعیت غیر رسمی اما مهم را می‌سازند. پیچیدگی این معضلات باعث شده تا اهمیت تجربه‌های گذشته دو چندان شود. با این حال اغلب نهادهای دولتی وقتی طرح و پروژه‌ای را در این محله اجرا کرده‌اند، نگاهی به مطالعات گذشته نداشته‌اند، چون اساسا این مطالعات منتشر هم نشده است. برای اینکه بدانیم طرح کاهش آسیب و محرومیت‌زدایی از محله دروازه غار چقدر می‌تواند موفق عمل کند، باید در ابتدا ببینیم که چه گروه‌هایی از این طرح بهره می‌برند و چه گروه‌هایی فراموش شده‌اند.