فاطمه عسگری‌نیا| 14 آذرماه هر سال
( 5 دسامبر)، به‌عنوان روز جهانی داوطلب نامگذاری شده است. یک روز به نام همه آنهایی که دنیا را فارغ از بایدها و نبایدهایش زیباتر می‌بینند، آن‌هم به‌واسطه مهربانی کردن به همنوعانشان. فرقی نمی‌کند داوطلب فعالیت در چه عرصه‌ای باشند. یکی با علمش به یاری همنوعانش می‌آید، یکی با هنرش، یکی می‌کوشد با درمان دردها آلام‌بشری را تسکین دهد و دیگری با ساختن سقفی برای نیازمندان و محرومان، لبخند را میهمان یک خانه می‌کند. آدم‌هایی هم هستند که به لحاظ مالی هیچ در چنته ندارند اما دل‌شان قدر دریاست و با مهربانی و نشاندن لبخند به چهره مصیبت‌دیده‌ها و نشستن پای درددل‌هایشان داوطلبانه می‌کوشند تا روی خوش زندگی را به همنوعانشان نشان دهند. خلاصه اینکه اگر کمی دقت کنیم دوروبرمان پر از داوطلبانی است که هر کدام به‌نوعی خوبی کردن را سرلوحه کار خود قرار داده‌اند. آدم‌هایی که گاه قصه‌شان این روزها در فضای مجازی روایت می‌شود و گاه گمنام به این فعالیت‌ها ادامه می‌دهند. به بهانه روز داوطلب با تعدادی از این داوطلبان گپی کوتاه زدیم.
«عبدالحسین انصاری» هنوز وارد دهه چهارم زندگی‌اش نشده اما سال‌های زیادی است که با فعالیت‌های داوطلبانه سعی در گره‌گشایی از زندگی مردم دارد. هرچند کارنامه فعالیت‌های داوطلبانه‌اش درخشان است اما خود را داوطلب نمی‌داند چراکه معتقد است جایگاه داوطلبان بسیار رفیع است. فعالیت‌های داوطلبانه‌اش را از سال 78 با سازمان جوانان جمعیت هلال‌احمر آغاز کرد درست در دهه 20 زندگی‌اش. البته به گفته خودش الگوی او در این مسیر پدرش بوده است: «پدرم از اساتید دانشگاه بود اما هرازگاهی که می‌خواست دلش را صفایی بدهد به کارهای داوطلبانه روی می‌آورد. از داوطلبان قدیمی هلال‌احمر بود و هروقت جلیقه معروف هلال‌احمر را می‌پوشید افتخار زیادی به آن می‌کرد.»
این داوطلب که اصالتا اهل رفسنجان است فعالیت‌های داوطلبانه را رسالت انسانی می‌داند و معتقد است: «امروز رسالت همه ما دستگیری از همدیگر و فراهم کردن بستر آرامش برای همنوعان است، اما چه خوب است این فعالیت‌های داوطلبانه در کنار سازمان مردم‌نهاد بزرگی مانند جمعیت هلال‌احمر باشد. مجموعه‌ای که به تمامی نیازهای مردم مناطق مختلف آشنایی دارد و می‌تواند با هدایت کمک‌های خیرین در مسیر رشد و آبادانی مناطق محروم و توزیع عادلانه کمک‌های مردمی قدم بردارد.»
او تخصص هوش مصنوعی دارد و معتقد است در دنیا چیزی بزرگ‌تر از قلب یک داوطلب وجود ندارد: «تاریخ ما پر از داوطلبانی است که بسته به شرایط پیش روی کشور عرصه فعالیت‌های داوطلبانه را خالی نگذاشته‌اند؛ از شهدای دفاع مقدس گرفته تا داوطلبانی که در عرصه سازندگی و بعد از آن در مسیر آبادانی کشور قدم برداشتند.» انصاری نه بنیاد خیریه‌ای دارد نه تشکلی که حول آن بخواهد فعالیت‌های داوطلبانه‌اش را سروسامان دهد هرچه هست اعتبار و اعتماد مردمی است که او را در این مسیر همراهی می‌کند: «معتقدم ما واسطه حواله‌هایی هستیم که از سوی خدا می‌رسد و موظفیم آنها را به‌دست صاحبان‌شان برسانیم. همین چند روز پیش دخترک نوجوانی از روستای «راسک» از توابع استان سیستان‌وبلوچستان تماس گرفت و درخصوص مشکلات و محرومیت‌های منطقه‌شان توضیحاتی داد. از نبود آب شرب تا بیکاری اهالی. این تماس با من در حالی گرفته شد که شب گذشته آن یکی از خیرین با سپردن مبلغی قابل‌توجه به امانت نزد من خواسته بود آن را به نفع نیازمندان و رفع محرومیت مناطق محروم هزینه کنم. بعد از تماس این دختر زمینه ایجاد یک کارگاه خیاطی کوچک و تجهیز آن در روستا فراهم شد. با اشتغال زنان و دختران 8 خانوار این روستا خوشبختانه بازارمحلی از تولیدات این بانوان فراهم شد.»
فعالیت 13 ساله در مناطق محروم
وقتی عاشقانه فعالیت‌های داوطلبانه را در برنامه زندگی قرار داده باشید آن‌وقت است که خودتان را مجاب می‌کنید در هر شرایطی به عهدوپیمان دل‌تان پایبند باشید. مانند دکتر «زهرا نادری» متخصص و جراح زنان، زایمان و نازایی. اهل تهران است. 13 سال است که به عضویت جمعیت هلال‌احمر درآمده و تا امسال 25 بار برای شرکت در ماموریت‌های داوطلبانه راهی مناطق محروم استان سیستان‌وبلوچستان شده است. خستگی‌ناپذیر و بانشاط است. ساعات اولیه هرروز صبح، شال و کلاه می‌کرد تا همراه تیم پزشکان برای ویزیت بیماران در قالب طرح نذرآب 4 به درمانگاه برود. جمعیت بیماران به‌خصوص زنان که اغلب بیماران او محسوب می‌شدند آنقدر زیاد بود که در شرایط جوی آب‌وهوای منطقه گاه سختی کار را دوچندان می‌کرد، اما با وجود همه سختی‌ها و کمبود امکانات تخصصی ردی از خستگی بر چهره او دیده نمی‌شد: «خوشحالم که می‌توانم در قالب فعالیت‌های داوطلبانه کمکی به مردم سرزمینم کنم. زنان مناطق محروم از امکانات درمانی کافی برخوردار نیستند و حضور سالی یک یا دو بار پزشکان داوطلب در مناطق، باعث می‌شود که بیماران مذکور درمان شوند.»
او که از ابتدای شیوع کرونا سه بار به مناطق محروم استان سیستان‌وبلوچستان سفر کرده است، می‌گوید: «من در این سفرها متوجه شدم که مهم‌ترین مشکل مردم این منطقه آموزش است. ما باید با آموزش‌های بهداشتی و پیشگیری به زنان ساکن در این مناطق آنها را از ابتلا به بیماری‌ها و گرفتاری‌های خاص خود رها کنیم. در کنار پزشکان متخصص، داوطلبان فعال در حوزه فرهنگی و آموزشی هم باید به یاری ما بیایند و در بخش آموزش مردم منطقه با کمک پزشکان گام بردارند. مطمئن باشید که در این شرایط بسیاری از مشکلات این منطقه حل خواهد شد.» دکتر نادری هر ساله همراه با تیم‌های پزشکان جمعیت هلال‌احمر برای خدمت به مناطق محروم راهی این مناطق می‌شود و معتقد است تعامل سازنده جمعیت هلال‌احمر و پزشکان متخصص موجبات تامین امنیت‌خاطر را برای بیماران ساکن در مناطق محروم کشور فراهم می‌کند.
مهربانی به اندازه نشاندن یک لبخند
مشارکت در فعالیت‌های داوطلبانه و گذشت از وقت و ثروت شخصی در راه کمک به نیازمندان و همنوعان خود، دل بزرگی می‌خواهد به بزرگی دل حاج‌روح‌الله رضایی. نیکوکار بی‌شیله‌پیله لرستانی که وقتی می‌خواهد با ما درباره فعالیت‌های داوطلبانه‌اش صحبت کند به قول خودش از اوستاکریم که بانی همه این اتفاقات خوب در زندگی اوست خجالت می‌کشد. مرد خوش‌مشرب و شوخ‌طبعی که با همان سادگی مثال‌زدنی‌اش می‌گوید: «عبادت و بندگی به درگاه خدا می‌تواند نشاندن لبخندی ساده بر لب آدمی باشد که خسته از زندگی است.»
حرفش را با نفس عمیقی ادامه می‌دهد: «همه فعالیت‌هایی که من تا به امروز در آن مشارکت کردم حکمی بوده که به امضای خدا رسیده است و لاغیر و در قالب این فعالیت‌های داوطلبانه با خدایم عشق می‌کنم.»
چهار برادرند. همه با هم مانند حلقه‌های یک زنجیر، خواربارفروشند اما سررشته‌ای هم در دامداری دارند. وقتی قرار باشد در راه خیر قدم بردارند همه با هم متحد و همدل می‌شوند تا گرهی از مشکلی گشوده شود: «اربعین امسال قصد قربانی کردن یک رأس گوساله و توزیع گوشت آن در بین خانواده‌های محروم استان سیستان‌وبلوچستان را داشتیم اما به پیشنهاد هلال‌احمری‌های لرستان این هزینه در مسیر تامین آب شرب سالم روستاهای محروم منطقه هزینه شد. موضوعی که ما از آن خبر نداشتیم اما در تعامل با جمعیت هلال‌احمر متوجه این نیاز شدیم و خوشحالیم اگر قدم کوچکی در مسیر تامین آب شرب سالم منطقه برداشته شده است.»