غلامحسین پیروانی کارشناس فوتبال
در طول تاریخ دیدار با امارات یکی از آسان‌ترین رویارویی‌ها برای تیم‌ملی ایران بوده است. حتی تیم‌ملی ایران در ضعیف‌ترین دوران خود نیز مقابل امارات حرف برای گفتن داشته و توانسته با قدرت بر حریف خود پیروز باشد ولی این‌بار قصه فرق می‌کند. اماراتی که اکنون در جام ملت‌های آسیا قطر و بحرین را به میخ می‌کشد، هرگز آن اماراتی که ما دیده بودیم نیست. این تیم هیچ نشانی از تیم ضعیف غرب آسیا ندارد و هرگز نباید خود را مقابل این از پیش برنده بدانیم. دو مسأله مهم در بازی امروز با امارات تیم‌ملی ایران را تهدید می‌کند. یکی این‌که ما همیشه امارات را برده‌ایم و همین امر می‌تواند غرور بازیکنان را برانگیزد و دیگری به استرس بالای بازیکنان برمی‌گردد. ترس رویارویی با ژاپن و فشار برای برتری مقابل امارات استرس بازیکنان را بالا می‌برد.
از سوی دیگر ما وزنه‌ای را روی نیمکت خود داریم که می‌تواند نگرانی‌های روحی را خنثی کند. نگارنده همواره موافق حضور مربیان وطنی روی نیمکت تیم‌های ملی بوده‌ام اما از حق نگذریم که کارلوس کی‌روش در بحث‌های روانی قدرتی فوق‌العاده دارد. او بازیکنانش را خوب می‌شناسد و به خوبی از آنها بازی می‌گیرد. با این وجود در دو بازی قبلی تیم‌ملی بیشتر روی اصول دفاعی متمرکز بود ولی حالا دیگر وقت دفاع‌کردن و ضدحمله‌زدن نیست. چون این شیوه کاملا به سود اماراتی است که از بازی با ایران فقط یک تساوی می‌خواهد؛ پس مشخص است آنها در لاک دفاعی فرو می‌روند. فارغ از بحث مهره‌چینی کی‌روش باید با تفکر هجومی تیمش را برای پیروزی روانه زمین کند. تجربه می‌گوید به ترکیب تیم برنده دست نزن ولی کی‌روش باید درک کند که اگر برای بردن امارات لازم است، در ترکیب خود تغییراتی ایجاد کند. به‌عنوان فردی که سال‌ها تجربه مربیگری دارم، به کی‌روش توصیه می‌کنم در بازی امروز از تعداد مدافعان خود کم‌کند و به عناصر هجومی بیفزاید. در نوک حمله سردار آزمون می‌تواند مهره تأثیرگذارتری نسبت به قوچان‌نژاد باشد.
محکم بستن کمربند تیم و قدرتمند بودن در خط هافبک می‌تواند تاثیرگذار باشد و به‌طور طبیعی اضافه شدن بازیکنی مثل جهانبخش به جای یکی از مدافعان و یا جلوتر بازی‌کردن یکی از هافبک‌های دفاعی برای کمک بیشتر به خط حمله می‌تواند چاره‌ساز باشد. تا باشد بتوانیم با انجام بازی هجومی به برتری برسیم.