جهان جوان است و ما نیز کشوری داریم پر از جوان. جوانان به‌همان میزان که می‌توانند آینده‌ساز باشند، در موقعیت‌های چالش‌برانگیزی قرار دارند. اشتغال، ازدواج و نقش آنان در توسعه‌فرهنگی و اقتصادی بر کسی پوشیده نیست. اما چه‌سیاست‌هایی را باید درخصوص جوانان دنبال کرد؟ طبق آخرین آمار، جمعیت جوانان جهان به یک‌میلیارد و ۸۰۰هزار تن رسیده است. به‌گفته صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، افزایش شمار جوانان موجب شده تا کشورهای جهان با چالش‌های جدی در سیاست، اقتصاد و سیستم آموزشی روبه‌رو شوند. طبق آمار صندوق جمعیت سازمان ملل متحد یک‌میلیارد و ۸۰۰میلیون جوان درحال‌حاضر روی کره‌زمین زندگی می‌کنند که در نوع خود رقمی بی‌سابقه به‌شمار می‌رود. در این سرشماری منظور از انسان‌های جوان گروه سنی ۱۰ تا ۲۴ ساله بوده‌اند.
به‌گفته کیت گیلمور، معاون رئیس صندوق جمعیت سازمان‌ملل‌متحد، وضع کنونی به چالشی جدی برای سیاست، اقتصاد، سیستم آموزشی و بهداشتی کشورها تبدیل شده است. درحال‌حاضر بیش از ۷۰میلیون جوان بیکار محسوب می‌شوند و بیش از ۵۰میلیون نفر از آنان نیز امکان فراگیری یک حرفه به‌صورت تخصصی را ندارند. در این میان بیش از ۳۰میلیون دختربچه پیش از آن‌که به ۱۸ سالگی برسند، ازدواج می‌کنند.
در بسیاری از کشورها همچنان شکاف زیادی میان تعهدات سیاسی وعده‌ها به جوانان و نیازهای واقعی آنان وجود دارد. سرمایه‌گذاری در زمینه بهداشت و آموزش به باور این مقام سازمان ملل بایستی در اولویت نخست قرار بگیرد و با تبعیض علیه جوانان مبارزه شود.
اولویت‌دهی به جوانان نه‌تنها از نظر سیاسی بلکه از نظر اقتصادی برای کشورها دارای منفعت است. برای نمونه به دو کشور کره‌جنوبی و فیلیپین می‌توان اشاره کرد. هر دوی این کشورها در دهه ۱۹۵۰ میلادی ساختار جمعیتی و اقتصادی یکسان داشتند. رهبران کره‌جنوبی برخلاف فیلیپین به سرمایه‌گذاری روی جوانان اهمیت دادند و نتیجه این اقدام آنان موجب شد تا میزان تولید ناخالص این کشور ۲هزار و ۲۰۰درصد افزایش یابد. در مقابل اما فیلیپین هیچ پیشرفت
در خور توجهی نکرده و به مراتب عقب‌تر از کره‌جنوبی باقی ماند. محققان سازمان ملل برآورد می‌کنند که جمعیت جوانان جهان تا سال ۲۰۵۰ به ۲میلیارد نفر برسد. در این میان در 5 کشور آفریقایی با توجه به میانگین سنی، جمعیت نه‌تنها مسن نمی‌شود، بلکه جوان‌تر نیز خواهد شد. طبق این گزارش، درآمد روزانه ۵۰۰میلیون جوان کمتر از 2 دلار است. در این گروه، از هر ۱۰ جوان، ۹ تن در کشورهای درحال‌توسعه
زندگی می‌کنند.
به‌گفته کیت گیلمور، ساختن سدی محافظ در برابر مهاجرت این جوانان به اروپا یا آمریکا عملا راه به جایی نخواهد برد، زیرا «اگر از این جوانان به‌درستی حمایت شود، آنها در زادگاه خود باقی مانده و در توسعه کشور خود سهم خواهند داشت.» جلوگیری از ازدواج‌اجباری و بارداری زودهنگام دختران، سرمایه‌گذاری در برنامه‌های تنظیم خانواده، بهداشت و پیشگیری از بیماری‌ها و نیز سرمایه‌گذاری در سیستم آموزشی ازجمله اقدامات ضروری است که به گفته معاون رئیس صندوق جمعیت سازمان ملل متحد کشورهای
درحال توسعه بایستی در اولویت کاری خود قرار دهند. در ایران اگرچه هنوز دعوای اصلی درخصوص جدا شدن جوانان از وزارت ورزش و جوانان است اما اقداماتی در شرف انجام است؛ یکی از این اقدامات، راه‌اندازی سایت همسریابی برای جوانان است. هرچند برخی نمایندگان و کارشناسان معتقدند، آن‌چه هم‌اکنون مانع ازدواج جوانان شده، نبود اشتغال، قیمت‌های نجومی مسکن و نبود شرایط اقتصادی مناسب برای جوانان است. باید دید که آیا مشکلات جوانان با تدابیری از این دست حل خواهد شد؟