محمدعلی بهمنی  شاعر و ترانه‌سرا

کسی که به شعر ارادت داشته باشد به همین شعر دلخوش است. چرا همچون منی در این سن‌و‌سال هنوز فکر می‌کنم باید شعر بگویم و یکی، دو هفته که شعر نمی‌گویم، دلتنگ شعر می‌شوم؟ چرا هنوز دوست دارم در جلسات بنشینم به امید آن‌که شعر خوب گوش کنم؟ شنیدن یک شعر خوب برای من درست مثل تولد دوباره است. هنوز به خواندن غزلی که هم ریشه تاریخی غزل ما را درون خود دارد و هم سایه‌ساری از دنیای امروز را، دلم شاد می‌شود. اولین چیزی را که غزل بعد از نیما درک کرده این است که نباید قالب‌اندیشی کند. باید به خود شعر فکر کرد چراکه خود اوست که عین فرزندی که ما منتظر تولد او هستیم و اصلا نمی‌دانیم چه شکل و شمایلی دارد، شکل و شمایلش را ترسیم می‌کند. دوست‌داشتنی بودن این فرزند را تازه وقتی به دنیا می‌آید متوجه می‌شویم. هنوز به تولد یک زیبای دیگر دلخوشم.