شهروند | برای حل مشکل آب باید اطلاعات دقیق و درستی درباره آن در اختیار داشته باشیم پس با افزایش قیمت آب مشکل بحران آب حل نمی‌شود، چرا که در بودجه 94 هیچ ردی از دریافت پیام بحران آب دیده نمی‌شود. این جمله اعتراضی را فرشاد مومنی استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی بیان داشته و در سومین نشست تخصصی از مجموعه نشست‌های آب، فرهنگ و جامعه با اشاره به این‌که در ایران کشاورزان را عامل اصلی شرایط بحرانی آب معرفی می‌کنند، افزود: با دقت در جزییات مسأله می‌فهمیم که کشاورزی قربانی سازه‌های فکری خاص شده است. برخی براساس قاعده‌گذاری‌های مشخص و تعریف شده، این بخش را مقصر اعلام می‌کنند. مومنی تأکید کرد: مقدار آبی که به صورت فیزیکی در فرآیند تولید محصول استفاده می‌شود، مهمتر از این است که اصابت اولیه آب برای تولید چه نوع محصولی باشد. او افزود: یک‌سوم میانگین جهانی بارش داریم و در مقابله سه برابر متوسط جهانی تبخیر در ایران به ثبت رسیده، این درحالی است که به‌طور جدی می‌توان این سوال را مطرح کرد که ماجرای جنون‌آمیز سدسازی غیرعادی در کشور با کدام مصالح ملی در ارتباط است و چه نسبتی با منافع گروه‌های خاص دارد.
نسبت عجیب کشت دیم و آبی
مومنی ادامه داد: در شرایطی که بارش یک سوم میانگین جهانی است، زمان و مکان بارش‌ها نیز برای کشاورزی مناسب نیست، چگونه کشاورزان را مقصر می‌دانیم. ضمن آن‌که در دنیا کشت دیم 90درصد و آبی 10درصد از تولید آنها را شامل می‌شود اما در ایران این نسبت‌ها معکوس است. وی افزود: دلیل متهم شدن کشاورزان این است که صدایی در کانون‌های توزیع قدرت ندارند. همچنین انسجام و تشکل خاصی برای دفاع از حقوق آنها وجود ندارد.
مومنی گفت: گزارش‌های رسمی می‌گوید که یک‌سوم اتلاف آب در شهرها به دلیل پوسیدگی خطوط لوله است و توزیع آب نیز در دست انحصارگر ناکارآمد دولتی دولت است. اما چوب این ناکارآمدی بر سر مردم زده می‌شود. وی افزود: باید حواسمان باشد که اقتصاد رانتی منافع کوتاه‌مدت را قربانی مصالح بلندمدت نکند، ضمن این‌که در برنامه‌ریزی‌ها به این نکته توجه شود که موضوع آب به اندازه موضوع مسکن مهم است. این استاد دانشگاه تأکید کرد: در ایران هرگاه بین دولت و مردم روابط مبتنی بر حسن اعتماد ایجادشده با وجود بی‌سابقه‌ترین مشکل‌ها، شگفت‌انگیزترین نتایج به دست آمده است اما مسئولیت‌شناسی مردم تابع صداقت‌ورزی دولت است. مومنی گفت: افزایش قیمت آب برای کنترل مصرف، زمانی یک راه‌حل خواهد بود که همه تنگناها و مشکلات این حوزه حل شده باشد، اما در زمانی که با ناکارآمدی و سوءتدبیر مواجه هستیم، افزایش قیمت‌ها مشکلی را حل نمی‌کند.