مرحوم دکتر وحید بعد از اینکه آقای فیروزآبادی استعفا کرد به پیشنهاد اینجانب به ریاست سازمان هلال‌احمر انتخاب شد. ایشان بسیار به فکر فقرا و نیازمندان و غمخوار آنان بود و با آنها همدردی می‌کرد. گاهی اوقات که تنها بودیم، گریه می‌کرد و می‌گفت: «می‌ترسم فردای قیامت نتوانم جواب خدا را بدهم، برای اینکه امکاناتی را داریم و مردم خیلی گرفتار هستند.»
ایشان به قدری برای فقرا و بیچارگان دلسوزی می‌کرد که اگر برای کمک به مظلومان و محرومان پیشنهادی به ایشان می‌شد، دست‌بردار نبود و تا آنجا که می‌توانست کمک می‌کرد و سعی داشت تا آنجا که از نظر شرعی برایش امکان داشته باشد، به محرومان، گرفتارها، مناطق محروم، مدارس، حوزه‌های علمیه و حادثه‌دیدگان یاری برساند، مخصوصا در مواقعی که حادثه‌ای هم
اتفاق می‌افتاد.