شهروند| ایران با افشین قطبی قصد طلسم‌شکنی داشت و در شرایطی که غرب آسیا با ریزش قدرت و فاصله گرفتن تیم‌هایی مانند عربستان و کویت از استانداردهای گذشته، ستاره چندانی نداشت، بهترین فرصت برای قهرمانی ما مهیا بود. در رقابت‌هایی با میزبانی قطر، 16 تیم در 4 گروه 4 تیمی به مصاف هم رفتند. ایران در گروه چهارم با عراق، کره‌شمالی و امارات هم‌گروه شد و با برتری 2 بر یک مقابل عراق، کار را شروع کرد. برتری یک بر صفر مقابل کره‌شمالی، یکی از زودهنگام‌ترین صعودهای ایران به یک چهارم‌نهایی جام‌ملت‌های آسیا را در پی داشت اما در بازی سوم و کاملا تشریفاتی مقابل امارات هم به حریف رحم نکردیم و درست مانند بازی برگشت پلی‌آف آسیا در مقدماتی جام‌جهانی 1998 با 3 گل رقیب را از پا درآوردیم. اولین توفیق در پیروزی در هر 3 بازی مرحله گروهی یک دوره جام‌ملت‌های آسیا، ما را به طلسم‌شکنی امیدوار کرد.
پنجمین رویارویی متوالی با کره‌جنوبی در یک چهارم‌نهایی جام‌ملت‌های آسیا می‌توانست توازن موجود در 4 نتیجه رویارویی‌های قبلی 2 رقیب شناخته شده آسیایی را به نفع ما تغییر دهد اما در پایان یک بازی سرد، نتیجه متفاوتی رقم خورد. برای دومین بار متوالی، بازی با تساوی بدون گل در 90 دقیقه پایان یافت اما این بارکره‌جنوبی اجازه کشیده‌شدن بازی به ضربات پنالتی را نداد و با گل دقیقه 105 «یون بیت» آرزوهای تیم قطبی را به باد داد. کره‌جنوبی در ضربات پنالتی نیمه نهایی به راحتی و بدون گل‌کردن حتی یک ضربه، شکست خورد تا ژاپن در فینال به لطف یک گل زیبا در وقت اضافه، برای چهارمین بار قهرمان آسیا شود و به تنهایی عنوان پرافتخارترین تیم آسیا را که از زمان آخرین قهرمانی ایران دراختیار تیم‌ملی کشورمان و بعدها عربستان بود، از آن خود کند. ازبکستان هم بازنده یک طرفه‌ترین نیمه‌نهایی تاریخ جام ملت‌های آسیا شد، با این حال اقتدار استرالیا در فینال از بین رفت و ژاپن با آلبرتو زاکرونی (سرمربی میلان قهرمان فصل 1999-1998 سری آ) بر بام آسیا ایستاد. تیم‌ملی کشورمان با این شکست، بار دیگر سرخورده به وطن برگشت تا برای 4‌سال بعد (دوره فعلی) در خاک مدافع عنوان قهرمانی آسیا (استرالیا) برنامه‌ریزی کند. بازی‌های‌سال 2011، اولین دوره رقابت‌ها با حضور نماینده سابق اقیانوسیه (استرالیا) بود؛ تیمی که با قدرت تا فینال پیش رفت و امسال در اولین میزبانی نقشه‌های زیادی برای نخستین قهرمانی در قاره‌ای جدید دارد.