| بابک همراهی- ملبورن |
شهروند| به‌طورکلی مردم استرالیا بابت برگزاری جام ملت‌های آسیا هیچ‌گونه شوق و هیجانی ندارند، چون اصولا چندان فوتبال را دوست ندارند. مرد، زن، پیر، جوان و به‌طورکلی 80درصد مردم این کشور عاشقانه فوتبال استرالیایی که به زبان محلی «فوتی» خطاب می‌شود را دنبال می‌کنند و در مرحله بعدی ورزش‌های آبی(استرالیا در مواد مختلف شنای المپیک سیدنی با گرندهکت و یات‌تورپ کلی مدال و هیجان آفرید)، تنیس و سوارکاری توجه مردم را برمی‌انگیزاند. به جرأت می‌توانم بگویم حتی 20درصد علاقه البته کمرنگ شده فعلی مردم ایران به فوتبال هم در استرالیا وجود ندارد! به‌عنوان کسی که در 2 ماه اخیر برای بازی‌های برگزار شده در ملبورن اطلاع‌رسانی می‌کنم، معتقدم، آنها معتبرترین رقابت ملی پهناورترین قاره دنیا را مهم نمی‌دانند؛ برخلاف هموطنان ما در این کشور. ایرانی‌ها بیشترین استقبال را از بلیت‌فروشی بازی‌ها به عمل آورده‌اند.
جدال خاطره‌انگیز
شاید یکی از دلایل این استقبال، خاطره‌انگیز بودن ورزشگاه محل اولین بازی ما در این دوره باشد. جدال ما با بحرین در ورزشگاهی به نام «آمی‌پاک» در منطقه ریچموند انجام می‌شود. این ورزشگاه که به‌شکل توپ ساخته شده، دقیقا روبه‌روی ورزشگاه MCG(مخفف ملبورن‌کریکت‌گراند، محل برگزاری بازی ایران و استرالیا در مقدماتی جام‌جهانی 1998 و بزرگترین استادیوم استرالیا با 100هزار گنجایش) قرار دارد. می‌توانید ساعت 8 شب روز 11 ژانویه از بازی تیم‌ملی در استادیوم «آمی‌پاک» لذت ببرید. فقط امیدوارم این بازی مانند اولین رقابت کشورمان در دورگروهی فوتبال بازی‌های آسیایی هیروشیمای 94 با تساوی بدون گل و مصدومیت‌هایی از نوع پارگی طحال دایی در آن بازی خاتمه نیابد و درنهایت قدم اول محکمی برای شکستن طلسم 39ساله قهرمانی در جام ملت‌های آسیا برداریم. به هرحال این بی‌توجهی به چنین جامی قدیمی و باارزش فقط از مردم استرالیا برمی‌آید؛ مردمی شاد که ورزش در اولویت زندگی‌شان نیست و فقط وقتی در یکی از رشته‌های ورزشی موفق می‌شوند، مکملی برای زندگی عمدتا شاد خود می‌یابند. در استرالیا هیچ‌کس روی ایران به‌عنوان مدعی قهرمانی حساب نمی‌کند. شاید یکی از دلایل جدی گرفته‌نشدن تیم‌ملی کشورمان، کینه استرالیایی‌ها از ایران به‌خاطر ماجرای تاریخی 8 آذر است. اصلا شاید به‌دلیل همان ناکامی تاریخی مقابل ایران، بدترین امکانات و یک اقامتگاه تنها 2 ستاره را در اختیار تیم کی‌روش قرار داده‌اند. همین چند روز پیش بود که فوتبال‌نویس برجسته استرالیا از بازی برگشت پلی‌آف آسیا- اقیانوسیه در مقدماتی جام‌جهانی 1998 گفت و آن شکست را داغی ابدی بر دل استرالیا نامید. البته اصلا تصور نکنید این‌جا شور انتقام موج می‌زند. حتی عده زیادی از آن معدود استرالیایی‌هایی که فوتبال را تعقیب می‌کنند، نمی‌دانند منظور از حماسه ملبورن یعنی چه و اگر هم به ورزشگاه بروند، تنها انگیزه‌شان آزار و اذیت ایرانی‌هاست! این موضوع ناشی از تبلیغات منفی رسانه‌ها علیه ایران تلقی می‌شود. در این شرایط تیم‌ملی کشورمان شانس مناسبی برای قهرمانی در جام ملت‌های آسیا دارد چون آسیا در یکی از ضعیف‌ترین برهه‌های خود قرار دارد. غرب آسیا مانند اوایل دهه 90 قدرت‌های مسلطی ندارد و در شرق هم خبری نیست. اگر هم باشد، ایران در هر شرایطی کره‌جنوبی را می‌برد! ایرانی‌های استرالیا حتی بدون دانستن این نکته هم خوشحال هستند. به هرحال آخرین پیروزی غرب آسیا در جام‌جهانی توسط ما رقم زده شده است؛ آن هم به قول فیفا در بازی قرن جام جهانی. پس ما می‌توانیم.