شهروند| حجت‌الاسلام پناهیان دومین روحانی است که جمعه‌شب 12دی‌ماه، در برنامه تلویزیونی«هفت» حاضر شد تا درباره ارتباط سینما و روحانیت، نقد فیلم‌ها و توقعاتش از سینماگران و سینما صحبت کند.  پناهیان معتقد است سینما به روحانیت نزدیک نشده و ارتباط خوبی با‌ آن برقرار نکرده است: «در واقع سینماگر وسط چهارراه زندگی ایستاده و با همه صنوف لزوما باید ارتباط برقرار کند.» او همچنین سینما را در ترویج دین موثرتر از سخنرانی‌ها می‌داند: «پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند با رفتارتان مردم را دعوت کنید، سینما نیز محل نمایش همین رفتار است. ما اساسا سینما را دینی می‌بینیم هرچند تاکنون اکثر فیلم‌هایی که در تاریخ سینما ساخته‌ شده‌اند، دینی نبوده‌اند  اما من فکر می‌کنم بیشتر فیلم‌هایی که در آینده ساخته می‌شوند، دینی خواهند بود. به نظرم سینما بیشتر به کار دین می‌‌آید تا چیزهای دیگر.» پناهیان سینما را غربی نمی‌داند و می‌گوید: «قبل از این‌که سینما محصول تکنولوژی غربی باشد محصول عقل و نیاز بشر است. بشری که درصدد است پرده را از مقابل چشمان خود بردارد و به جهانی نگاه کند که بدان دسترسی ندارد. پس ذات سینما می‌تواند دینی باشد و بسیار به دین خدمت کند و خاصه روحانیون نیز از سینما همین انتظار را دارند. سینما خیلی می‌تواند به تعالی بشر کمک کند.» او اشاره می‌کند: «در میان علما نیز تخصص‌ها متفاوت است و در ساخت یک اثر نیز باید رفت سراغ عالمی‌ که متخصص آن حوزه است. گاه افراد سراغ علمایی می‌روند که سینما را نمی‌شناسند و از آنها در بحث ساخت فیلم خود راهنمایی می‌گیرند و گاه از نظرات علما سوءاستفاده می‌کنند.»
پناهیان درخصوص نقدهای خود به فیلم‌ها به‌خصوص فیلم «طلا و مس» توضیح داده: «گاه در صحبت‌های خود پای فیلم‌ها را به میان می‌کشم. آن‌هم نه به‌عنوان این‌که آنها را نقد کنم. من باید در مقام مثال و برای جا انداختن یک بحث از زندگی مردم نمونه بیاورم. بهترین کار نمونه آوردن از یک فیلم است که همه آن را دیده‌اند. وقتی از یک فیلم گفته می‌شود قصدم در آن‌جا این نبوده است که این فیلم را نقد کنم. در مورد «طلا و مس» تعدادی نکات مثبت و نفی داشت و ما نکات منفی آن را گفتیم که گاه به شکل بد برجسته‌سازی شد. در هر صورت قصد جدی من این بوده است که وارد حوزه نقد فیلم شوم و اکنون نیز مدتی است که از این روش نیز پرهیز می‌کنم. اگرچه روش خوبی است که برای توضیح مطلبی از فیلم گفته شود اما تا صحبت از نقد می‌شود و شروع به نقد می‌کنیم جبهه‌گیری‌های خیلی سختی می‌شود.»
او معتقد است مراکز آموزش عالی سینما و مدیران فرهنگی نیز از سینماگران ما هم عقب‌تر هستند: «سینماگران ما اگر کار خوبی انجام داده‌اند از حکمت خود بوده نه از درایت مدیران سینما و مراکز آموزش سینما. با آموزش عالی هنر به‌خصوص در بخش سینما موافق نیستم و در طی 10سالی که در دانشکده هنر حضور داشتم انتقادهایی مطرح می‌کردم.»