| دکتر حاتم زبردست | متخصص مغز و اعصاب و روان|
مصرف در دوز بالا و طولانیمدت داروهای آرامبخش، منجر به ایجاد عوارض گوناگون جسمی در فرد میشود.
اگرچه بیشتر مواقع داروها دارای خواص معجزهآسای درمانی بسیاری هستند، اما اگر بیشتر از مقدار یا خارج از مدت توصیه شده مصرف شوند، میتوانند برای بدن اثری همچون سم داشته باشند. برای مثال شاید حدود 2 کیلو سم بوتولیسم برای از بین بردن کل جمعیت جهان کافی باشد، اما تحقیقات نشان داده این سم دارای خواص درمانی بسیاری است و امروزه برای رفع بسیاری از بیماریها و مشکلات بدنی مورد استفاده قرار میگیرد.
گاهی مشاهده میشود، بسیاری از افراد بیتجربه و ناآگاه که دارای اطلاعات اندکی در حوزه داروها و نحوه مصرف هستند، توصیههای درمانی برای مصرف برخی از داروها به بیماران ارایه می‌دهند که ممکن است منجر به ایجاد عوارض و مشکلاتی در فرد شود.
داروها از لحاظ مقدار و طول مدت درمان با هم تفاوت دارند و بسته به نوع بیماری، دوره درمان و مقدار مصرف هم تفاوت دارد. این داروها دو نوع عوارض در فرد بیمار ایجاد میکنند، عوارض آنی (همان عوارض ابتدایی مصرف دارو) و عوارض طولانیمدت (مصرف در دوز بالا و مدتزمان طولانی) که باید پزشک با عوض کردن یا قطع دارو، جلوی این عوارض را بگیرد. مصرف داروهای آرامبخش به گونهای است که از مقدار کم شروع و در فاصله یک هفته تا 10 روز و براساس نظر پزشک، مقدار مصرف بیشتر میشود تا بدن و سیستم اعصاب به‌تدریج و آرام خود را با دارو وفق دهند. در شروع درمان ممکن است بدن واکنشهایی نشان داده و دچار ناسازگاری با دارو شود، اما بعد از طی این مدت، اثرات مثبت دارو خود را نشان میدهد.
یک پزشک باید میزان حداکثر و حداقل دوز دارو را بداند و به‌تدریج بدن بیمار را با دارو وفق دهد. مصرف در دوز بالا و طولانی مدت، ممکن است باعث ایجاد عوارض ناخواستهای در فرد شده و وی را دچار عوارض گوناگون جسمی کند.
داروهای اعصاب معمولا اعتیادآور نیستند بلکه مصرف طولانی مدت آنها وابستگی و عادت به دارو را در فرد بیمار ایجاد میکند. پزشک باید مراقب مقدار مصرف داروی بیمار خود باشد، وی را از عوارض مصرف طولانی مدت آن آگاه سازد، مراقب باشد از مصرف بیش از اندازه آنها پرهیز کند و نهایتا اگر بیمار اصرار به ادامه دارو داشت، آن را با داروی مشابه و کمخطرتری جایگزین کند.