شهروند| تیم‌ملی کشورمان برای تثبیت قدرت خود در آسیا به کار ویژه‌ای نیاز نداشت!
5 تیم برای همراه شدن با قهرمان 2 دوره قبل (ایران) مسابقات مقدماتی را پشت سر گذاشتند و سرانجام از 3 ژوئن رقابت بر سر قهرمانی در ششمین دوره جام‌ملت‌های آسیا در 2 استادیوم آریامهر (آزادی فعلی) و باغشمال تبریز را شروع کردند. ایران به‌عنوان میزبان، قهرمانی را کوچکترین حق خود می‌دانست و وقتی در بازی اول با 2 گل نورایی و روشن، عراق را شکست داد، بقیه تیم‌ها به قدرت تیم مهاجرانی پی بردند. یمن‌جنوبی، لائوس ومالدیو زمان خودش بود و با هت‌تریک مرحوم مظلومی، 2 گل نورایی، 2 گل عزیزی و تک گل خورشیدی، 8 بر صفر خرد شد. ایران به‌عنوان تیم اول گروه دوم در نیمه‌نهایی به مصاف چین، تیم دوم گروه اول رفت و این بار با گل‌های نورایی و روشن به فینال رسید. رقیب فینال، کویت درحال اوج گیری بود؛ تیمی که به‌عنوان یکی از اولین کشو‌رهای عربی تصمیم گرفته بود روی فوتبال سرمایه‌گذاری کند. دفاع آنها تا دقیقه 71 فینال ورزشگاه آزادی دوام آورد اما در این دقیقه علی پروین، مرد سال فوتبال ایران با یک ضربه دیدنی گل قهرمانی ایران را به ثمر رساند.
سوت پایان داور سوئیسی، سومین قهرمانی متوالی ایران در جام‌ملت‌های آسیا را رقم زد. جو ورزشگاه در روز یکشنبه 23 خرداد 1355 به تاریخ فوتبال ایران پیوست. قدرت مطلق آسیا بودیم و رفتیم تا‌سال بعد به‌عنوان تنها نماینده آسیا و اقیانوسیه برای اولین‌بار راهی جام‌جهانی شویم. البته در جریان سومین قهرمانی متوالی ایران در آسیا خبری از تیم‌های مثل کره‌جنوبی و ژاپن نبود اما قدرت تیم مهاجرانی و ستاره‌هایی مثل روشن، پروین، مرحوم حجازی، آندرانیک تیموریان، غفور جهانی (زننده گل صعود ایران به جام‌جهانی 1978) به‌حدی تثبیت شده بود که اگر این تیم‌ها با همه نفرات خود به میدان می‌آمدند، باز هم حریف ایران نمی‌شدند. تیم‌هایی مثل عربستان آن دوران ازجمله رقبایی بودند که با تیم دوم در شهر خارج از تهران (ترجیحا در شیراز) مقابلشان می‌ایستادیم! به‌هرحال در پایان ششمین دوره جام‌ملت‌های آسیا پس از ایران و کویت، چین و عراق سوم و چهارم شدند و مرحوم غلامحسین مظلومی با 3 گل عنوان همراه نورایی و کامل قطری با 3 گل آقای گل شدند. تا قبل از آقای گل شدن دایی در جام‌ملت‌های سال 1996، مظلومی، آخرین آقای گل ایرانی جام ملت‌های آسیا نام داشت.