نیروی دریایی آمریکا در ماه آگوست نمونه اولیه سیستم سلاح لیزری خود را برای نخستین بار در فضای عملیاتی آزمایش کرد. این سلاح با قابلیت ارسال پرتو‌های 30 کیلوواتی روی عرشه «یو‌اس‌اس پُنس»، اسکله شناور نیروی دریایی آمریکا مستقر شده‌است که به همراه ناوگان پنجم نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در خلیج‌فارس مشغول انجام ماموریت است.
سیستم سلاح لیزری یکی از پروژه‌های نیروی دریایی آمریکا به‌شمار می‌رود که بر پایه طرح‌های پیشین و لیزر‌های 5.4 کیلوواتی ساخته شده ‌است. این سیستم با استفاده از ترکیب‌کننده پرتو‌ها که توسط آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی آمریکا ساخته‌ شده ‌است امکان همگرایی 6 لیزر مادون قرمز را در یک نقطه کانونی فراهم می‌کند. این سیستم در ابتدا برای آزمایش روی عرشه ناوشکن نصب شد تا سرعت و عملکرد آن برای سفرهای طولانی مدت روی عرشه «یو‌اس‌اس پُنس» مشخص شود. به دنبال آن این سیستم لیزری با سیستم‌های ناو پُنس هماهنگ شد و برای هدف‌گیری نیز به سیستم ردیابی رادار «فالاناکس»، که توپخانه‌ای با قابلیت شلیک موشک‌های بالستیک است متصل شد. کنترل این سیستم لیزری بر خلاف فالاناکس که از قابلیت هدف‌گیری و شلیک خود‌کار به تهدید‌ها برخوردار است، برعهده فردی است که در چرخه این سیستم نقش اپراتور را ایفا می‌کند.
گرچه این لیزر پرقدرت در انهدام اهداف زمینی و اهداف هوایی بدون سرنشین عملکرد موفقیت‌آمیزی داشته ‌است اما تسلیحاتی که از چنین انرژی استفاده می‌کنند هنوز در روز‌های آغازین خود به سر می‌برند. این سیستم لیزری برای نیروی دریایی آمریکا در کنار سلاح‌های فعلی‌اش افزونه‌ای ارزشمند به شمار می‌رود، هرچند که هنوز توان جایگزینی تسلیحات فعلی را ندارد. این تکنولوژی هنوز به پیشرفت کافی دست نیافته است و به نظر نمی‌رسد که به این زودی‌ها به شکل عملیاتی مورد استفاده واقع شود.
لیزر‌ها در درگیری‌های نزدیک از قابلیت‌های بی‌حد و اندازه برخوردارند، اما استفاده از آنها هزینه‌هایی را نیز به دنبال دارند که هر 2 جنبه مالی و تحقیقات را در برمی‌گیرد. سلاح‌های پرتابی نمونه‌های مشابه آن در 2 جنگ‌جهانی و درگیری‌های بی‌شمار دهه‌های اخیر قدرت‌نمایی کرده‌اند و توانایی‌های خود را به نمایش گذاشته‌اند اما قابلیت‌های لیزر در بحث دفاع و تهاجم همچنان آزموده نشده ‌است. با این حال قدرت سلاح‌های لیزری در گذر زمان افزایش خواهد یافت و از هزینه‌های آنها نیز کاسته خواهد شد، هر چند که تا آن زمان توان دفاع در برابر این تسلیحات نیز افزوده خواهد شد. یک سلاح و سیستم‌ نظامی در محیط‌های آزمایشگاهی و شرایط بسته پیشرفت نخواهد کرد و برای هر زهری نیز پادزهری وجود دارد. با این حال و با توجه به عملکردی که سیستم سلاح لیزری تا این‌جا در آزمایش‌ها از خود به نمایش گذاشته ‌است می‌توان گفت تا روزی که تسلیحاتی که از چنین انرژی‌هایی استفاده می‌کنند نقش تعیین کننده‌ای در درگیری‌های مستقیم پیدا کنند چند دهه و شاید چند قرن فاصله باقی است.