[شهروند] در روزهای کرونایی فرهنگ و هنر ایران که کنسرت‌ها، سینماها، نمایش‌ها و در کل تقریبا تمام فعالیت‌های هنری تعطیل شده، بنیامین بهادری، خواننده موسیقی پاپ، با تدارک کنسرتی متفاوت برای هوادارانش در صدر تیترهای رسانه‌های –به‌خصوص- مجازی قرار گرفته است. کنسرتی که حداقل در فضای مجازی و نزد دوستداران این خواننده با استقبال زیادی مواجه شده و بسیاری بر این باورند که چنین حرکات امیدوارکننده‌ای می‌تواند در حال و روز پراسترس فعلی کشور هوایی تازه باشد برای مردم خسته از اخبار بد و نگران‌کننده.
آغاز ماجرا
مدت‌ها بود که در صفحات هواداری بنیامین بهادری اخبار و تبلیغات کنسرت این خواننده دست‌به‌دست می‌چرخید؛ کنسرتی که قرار بود در روز ششم اسفندماه در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران برگزار شود. دومین کنسرت تهران بنیامین در سال ۹۸ اما بعد از شیوع بیماری کرونا و اقدامات پیشگیرانه‌ای که باعث لغو تمامی اجراهای موسیقی تا نهم اسفندماه به دستور وزارت ارشاد شد،
شاید در پاسخ به ناراحتی هوادارانش بود که بنیامین اعلام کرد که می‌خواهد این‌بار کنسرت خود را از راه دور و به صورت آنلاین برگزار کند. بنیامین تصمیمش را به برگزاری کنسرت زنده در فضای مجازی در صفحه شخصی خود با دوستدارانش در میان گذاشت: «کنسرت از راه دور. اگه خدا بخواد فردا ساعت هفت هشت یه لایو می‌گذارم و چند دقیقه با هم، هماهنگ می‌شیم از راه دور و از خونه‌هامون. »
کنسرت مجازی
درست در همان ساعتی که قرار بود بنیامین در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی روی صحنه برود، این خواننده به طور زنده، رایگان و در بخش زنده (لایو) صفحه شخصی‌اش کنسرت خود را برای ۷هزار نفر از دوستدارانش برگزار کرد. این تعداد مخاطب در شرایطی به تماشای برنامه بنیامین نشستند که در روال قبلی قرار بود کنسرت این خواننده در دو سانس در سالن هزاروپانصد نفری میلاد اجرا شود.
بنیامین بهادری در ابتدای این برنامه با تشکر از حضور طرفدارانش گفت: «قرار بود امشب همدیگر را حضوری ببینیم، حالا هم همین اتفاق خواهد افتاد، با این تفاوت که در دو سانس امشب تنها 3هزار نفر می‌توانستند همراه ما باشند اما هم‌اکنون برای یک خانواده 7هزار نفری اجرا می‌کنیم.» بنیامین در ادامه دلیل اجرای این کنسرت مجازی را «احترام به مخاطبان و برای دورشدن‌شان از خبرهای بد» عنوان کرد و سپس با همراهی استیو آوانسیان (رهبر ارکستر)، هسو اله‌وردی و امیل موسی‌خانی زمانی حدود یک ساعت برای علاقه‌مندانش قطعات پیشنهادی را اجرا کرد. برنامه‌ای که از ساعت ۲۰ و ۳۰ دقیقه آغاز و در ۲۱ و ۴۰ دقیقه پایان یافت.
سابقه تاریخی
با این حال عده‌ای نیز واقع‌بینانه به این اشاره می‌کردند که چنین کنسرت‌هایی (چه در فضای مجازی و چه در شبکه‌های تلویزیونی) اتفاقی نوظهور در دنیای موسیقی نیست و بسیاری از هنرمندان شناخته‌شده از این امکان برای نزدیکی بیشتر با مخاطبان‌شان بهره می‌برند.
در این زمینه کنسرت‌های رایگان کوچک، کنسرت‌های مجازی و البته برنامه‌های موسوم به آنپلاگد را می‌توان مثال آورد.
کنسرت‌های کوچک رایگان که غالبا در رستوران‌ها و کافه‌ها اجرا می‌شوند، سابقه‌ای دیرینه دارند و بارها اخباری در زمینه برگزاری رایگان این نوع برنامه‌ها، حتی از جانب چهره‌های شناخته‌شده رسانه‌ای شده است که یکی از آخرین نمونه‌های آن کنسرت تیلور سویفت در رستورانی کوچک بود که برای میهمانان یک مراسم تولد دانشجویی روی صحنه رفته بود.
کنسرت‌های مجازی نیز در سال‌های اخیر و بعد از افزوده‌شدن امکان لایو اینستاگرام، بارها و بارها به انجام رسیده است. یکی از معروف‌ترین نمونه‌های اینجایی این اتفاق کنسرت لایو محسن چاوشی است که بعد از شیوع شایعات مبنی بر دستگاهی‌بودن صدایش با انتشار پستی در تلگرام و اینستاگرامش وعده‌اش را داد و بعدتر در تیرماه سال 95 ویدیویی زنده منتشر کرد، با این شعرگونه که «من از براى مصلحت در حبس دنيا مانده‌ام».
در زمینه کنسرت‌ها و اجراهای آنپلاگد نیز که از حدود 50سال پیش برای کم‌کردن فاصله بین طرفداران و هنرمندان محبوب‌شان در دنیا به راه افتاده‌اند، می‌توان به سابقه بیست‌وپنج ساله شبکه ام.تی.وی بر روی آنتن فرستادن این نوع اجراها و در ایران نیز به کنسرت آنپلاگد سیروان خسروی که اولین کنسرت آنپلاگد ایران را در سال 94 در برج آزادی اجرا کرد، اشاره کرد. خوانندگانی چون رضا یزدانی و علیرضا قرائی‌منش نیز از این طریق با دوستداران‌شان در ارتباط بوده‌اند.
با این حال کتمان نمی‌توان کرد که حتی اگر هم کنسرت زنده بنیامین اتفاقی بی‌سابقه در دنیای موسیقی نبوده باشد، اما باز هم اینکه در این موقعیت اجتماعی مخاطبانش را از یاد نبرده و در کنار آنها وعده‌اش را عملی کرده است، کنسرت او را به‌یادماندنی و جذاب می‌کند.
گفت‌وگو با بنیامین بهادری درباره کنسرت 7هزار نفره‌اش در فضای مجازی
می‌خواستیم حال خوب منتشر کنیم
کنسرت‌های مشابه کنسرت خودتان را دیده بودید؟
واقعیت اینجاست که هرگز چک نکرده‌ام یا با چنین موردی برخورد نداشته‌ام. این ایده به ذهنم رسید و انجامش دادیم. اصلا چرا یک کنسرت باید لغو شود؟ اگر هم اتفاقی شبیه به این افتاده من پیگیر نبوده‌ام و یادم نیست. به نظرم مهم هم نیست که چه کسی اول انجام داده باشد، مهم این است که درست و به نفع مردم به نتیجه برسد.
اینکه برای 7هزار نفر کنسرت دادید، نگران نبودید حضورتان برایشان عادی شود و از کنسرت بعدی‌تان استقبال نشود؟
جواب این سوال شما بستگی به شرایط دارد. در حال حاضر شرایط پیش رو قابل پیش‌بینی نیست؛ اما آنچه به‌عنوان جواب این سوال در نظر می‌گیرم این است که بی‌شک به جای تکرار ترجیح می‌دهیم کنسرت جدیدی را برنامه‌ریزی و برگزار کنیم.
در بعضی از سایت‌ها کنسرت زنده شما را کاری تبلیغاتی و نمایشی خوانده‌اند. پاسخی برای این انتقادات ندارید؟
اشکالی ندارد. من همیشه گفته‌ام اگر کسی حال خوبی می‌دهد حالش را نگیریم و با برچسب اشتباه خوبی‌اش را به بدی تبدیل نکنیم. به این سایت‌ها هم می‌گویم حال کار خوب ما را نگیرند. به هر حال آنها آزادند آنچه تصور می‌کنند را بازگو کنند.
مدتی است که از درخواست مجوز از سوی خوانندگان برای کنسرت‌های رایگان صحبت می‌شود که ظاهرا موانعی در کار است و مجوز این نوع اجراها داده نمی‌شود. به نظرتان این نوع اجرای مجازی می‌تواند جایگزینی برای کنسرت‌های عمومی رایگان باشد؟
بله، به نظرم شیوه جذاب و جدیدی است. چه پیش از من کسی انجام داده باشد چه من اولین باشم، مهم نیست. مهم این است که اگر همه‌گیر بشود احتمالا خیلی خوب و تأثیرگذار خواهد شد.
اجرا برای 7هزار نفر نگران‌کننده نبوده که مبادا تازگی حضورتان برای تماشاگران از دست برود؟
دو نکته وجود دارد؛ یک اینکه من کنسرت 7هزار نفری را در لس‌آنجلس تجربه کرده‌ام. برای ما حال خوبی که مردم در کنسرت‌مان دارند، بیشتر از تعداد صندلی‌ها مهم است؛ این تصمیم هم چیزی شبیه همین تفکر است. آرزو می‌کردم صدها هزار نفر از این یک ساعت استفاده کنند که البته در این یک ساعت چهل هزار نفر ما را همراهی کردند که تعداد نفرات ثابت 7هزار نفر بوده است پس باید در جواب شما بگویم اصلا. من هرگز بیشتر از یکی دو هفته آینده‌نگری نکرده و عمدتا به این چیزها فکر نمی‌کنم.
آیا به نظرتان در بین اجرایتان با اجراهای مجازی زنده خوانندگان غربی شباهت‌ها و تفاوت‌هایی هست؛ در چه جنبه‌هایی؟
اجرای مجازی خواننده‌های غربی روی صحنه و جلوی مردم است. ما خودمان هم این کار را کرده‌ایم. سال‌هاست که این کار انجام می‌شود؛ اما این موضوعش فرق می‌کند که کنسرتی لغو و به جای آن در پشت بام خانه خودمان به صورت آنپلاگد برگزار شده است؛ شاید درست باشد بگویم صمیمی و خانگی. ما نمی‌توانستیم ازخانه بیرون بیاییم، بین مردم برویم و در جمعیت کنسرت بگذاریم تا دیگرانی که نیستند ببینند. حقیقت این است که نمی‌دانم دیگران چگونه برگزار کرده‌اند و تفاوت در چیست؛ البته که مهم هم نخواهد بود. تصمیم ما این بود که حال خوب را منتشر کنیم همین.