شهروند|  اولین دوره جام‌ملت‌های آسیا، مصادف با اولین غیبت ایران در این رقابت‌ها بود. جامی که با تلاش سران وقت فوتبال آسیا در‌ سال 1956 پایه‌ریزی شد در حقیقت دومین جام قدیمی ملی قاره‌ای دنیا محسوب می‌شود. کشور ما درست مانند انگلیس که در 3دوره اول جام‌جهانی حضور نداشت در 3دوره اول جام‌ملت‌های آسیا شرکت نکرد. اگر دلیل اختلاف سه‌شیر با فیفا بر سر به رسمیت شناختن مستعمرات بریتانیایی‌اش بود، ایران به دلایل نامعلومی در جام‌ملت‌های‌ آسیا حضور نیافت. به هرحال دوره اول رقابت‌ها از اول تا پانزدهم سپتامبر 1956 به میزبانی هنگ‌کنگ با شرکت میزبان، رژیم صهیونیستی،کره‌جنوبی و ویتنام جنوبی در یک گروه برگزار شد.
پس از برتری رژیم‌ صهیونیستی و تساوی کره‌جنوبی و هنگ‌کنگ در روز اول، هنگ‌کنگ در روز دوم هم یک تساوی به دست آورد و کره‌جنوبی در یک بازی تعیین‌کننده، 2 بریک رژیم‌صهیونیستی را برد. در رقابت‌هایی که به لحاظ شیوه برگزاری دوره‌ها، کوچکترین نظمی نداشت، ویتنام جنوبی در هر 2بازی آخر حضور داشت؛ ابتدا با باخت به رژیم صهیونیستی، جدال خودش با کره‌جنوبی را به نبرد مرگ و زندگی برای رقیب تبدیل کرد و سپس با شکست پرگل 5 بر 3 مقابل کره‌جنوبی، باعث قهرمانی چشم‌بادامی‌ها شد. به این ترتیب بعد از کره‌جنوبی 5 امتیازی، رژیم صهیونیستی با 4، هنگ‌کنگ با 2 و ویتنام‌جنوبی در آخرین سال‌های حیاتش با یک امتیاز در رده‌های دوم تا چهارم ایستادند. در جدول گلزنان هم «ناهوم استلماخ» 4گله که ‌سال 1999 در 62سالگی فوت کرد، اولین آقای گل تاریخ جام‌ملت‌های آسیا نام گرفت. کره‌جنوبی آن سال‌ها اولین دوران قدرتنمایی در آسیا را تجربه می‌کرد. 2‌سال قبل از اولین دوره جام‌ملت‌های آسیا، اولین نماینده رسمی آسیا در تاریخ جام‌جهانی نام گرفته بود و هرچند گل‌های زیادی دریافت کرد اما نشان داد در آسیا، قدرت اول است و این موضوع را در جام‌ملت‌های آسیا نشان داد. هنگ‌کنگ هم آن دوران در تورنمنت‌های آسیایی حضور فعالی داشت اما از اواخر دهه 70 افت کرد و دیگر در سطح اول آسیا دیده نشد. ویتنام بعد از اتحاد از صحنه فوتبال آسیا محو شد. رژیم صهیونیستی با ادامه جنایاتش راه خروج از آسیا را پیش گرفت و اروپا را برای ادامه فوتبال انتخاب کرد. در این بین آسیا کم‌کم آماده می‌شد تا قدرتی به نام ایران را به‌عنوان حرف اول و آخر خود بپذیرد.