شهروند| یکی از قهرمانان نامدار ووشوی ایران که در سال‌های اخیر در هر رقابتی شرکت کرده توانسته مدال طلا را برای ایران به دست آورد به‌دلیل محدودیت وزنی و اجبارش برای وزن کم کردن زیاد در بازی‌های آسیایی شرکت نکرد اما اخیرا با تیم‌ملی ووشو نایب قهرمانی جهان را به دست آورد. البته او معتقد است ایران فعلا باید به دنبال حفظ همین جایگاه باشد زیرا چینی‌ها فاصله زیادی با سایر کشورهای دنیا دارند.
سطح لیگ ایران بالا رفته است
حمیدرضا قلی‌پور، قهرمان 3دوره مسابقات جهانی درباره وضع این روزهای خود در لیگ ووشو به «شهروند» می‌گوید: «امسال در خدمت تیم دانشگاه آزاد هستم که برنامه‌ریزی‌مان برای حضور در فینال است و درنهایت می‌خواهیم قهرمان شویم. کیفیت لیگ ایران در چند دوره اخیر بسیار بالا رفته و واقعا آزمون سختی حتی برای قهرمانان جهان است. حتی برخی از قهرمانان ما در تیم‌ملی نظیر عباسی و لادور در هفته‌های اخیر به برخی جوانان مسابقات خود را واگذار کرده‌اند. این نشان‌دهنده نزدیکی رقابت‌ها و سطح بالای لیگ است که دیگر مثل 5سال قبل یک نفر نمی‌تواند همه را شکست دهد.»
تکواندو بیشتر حمایت می‌شود
وی همچنین با اشاره به سطح پایین میزان قراردادها در ووشو می‌افزاید: «ورزش‌های انفرادی در ایران با وجود افتخارهای زیادی که در مسابقات بین‌المللی به دست می‌آورند، خوب ساپورت نمی‌شوند. البته در میان رشته‌های رزمی تکواندو وضع بهتری دارد که آن هم به‌خاطر المپیکی بودنش است. بهترین ووشوکاران ایران که چند دوره قهرمان جهان شده اند، 20میلیون هم نمی‌گیرند. به نظرم سال‌ها کار دارد تا این لیگ شکل حرفه‌ای به خودش بگیرد زیرا گاهی اوقات می‌بینید که حتی تیم‌ها به ووشوکاران ناهار و شام و پول ایاب و ذهاب را هم نمی‌دهند.»
انتخابی تیم‌ملی، حساس‌تر از جام‌جهانی
قلی‌پور در رابطه با مسابقات جهانی سال آینده و احتمال کسب چهارمین مدال طلای خودش خاطرنشان می‌کند: «مسابقات جهانی در میان رقابت‌های بین‌المللی ووشو از بالاترین سطح برخوردار است و حتی از جام‌جهانی که امسال در آن نایب قهرمان شدیم، سخت‌تر است. البته برای من بیشتر مسابقات درون اردویی و انتخابی اهمیت دارد زیرا حریفان داخلی‌ام به مراتب قوی‌تر از خارجی‌ها هستند. ابتدا به انتخابی فکر می‌کنم و سپس به مسابقات جهانی و کسب مدال طلا در آن.»
به تدریج فاصله‌مان را کم می‌کنیم
ووشوی ایران چه زمانی می‌تواند به سطح چین برسد؟، قهرمان بازی‌های آسیایی 2010 اینگونه پاسخ این پرسش را می‌دهد: «حتی صحبت کردن درباره این مسأله سخت است زیرا مثلا در جام‌جهانی امسال ما با 8،9 مدال طلا کمتر از چین نایب قهرمان می‌شویم. فکر نمی‌کنم به این زودی‌ها رسیدن به چین امکان‌پذیر باشد و حتی با سرعت 200 کیلومتر هم که حرکت کنیم، تا چند سال آینده به آنها نمی‌رسیم. به نظرم باید به تدریج این فاصله را با آنها کم کنیم و جایگاه دومی خود را در جهان از دست ندهیم تا این‌که در آینده‌ای نزدیک رسیدن به قهرمانی جهان نیز امکان‌پذیر باشد.»