ویتامینهای B1، B9 و C، کلسیم، منیزیم و روی غذای اصلی مغز هستند و کمبود این مواد عملکرد مغز را با مشکل مواجه میکند.
حافظه، یادگیری و توانایی شناختی مغز نیازمند آن است که مواد غذایی موردنیاز در اختیار این عضو پیچیده قرار بگیرد. درصورت کمبود ویتامینها و مواد معدنی مورد نیاز مغز، عملکرد آن با اختلال جدی مواجه میشود.
تیامین (ویتامین B1)
تیامین یا ویتامین 1B یکی از ویتامینهای گروه B است. این ویتامین نقش مهمی در سیستم اعصاب و بافت مغز ایفا میکند. مطالعات منتشرشده در نشریه International Medical Research نشان میدهد کمبود این ویتامین سبب بروز سندرم کورساکف میشود که اختلال مزمن حافظه است. این بیماری بیشتر در الکلیها و مبتلایان به ایدز دیده میشود.
فولیکاسید (B9)
فولیکاسید یکی از مهمترین ویتامینهای مورد نیاز مغز است. اسفناج، لوبیا سبز، نخودفرنگی، جگر، قلوه، حبوبات، مرکبات و سیبزمینی سرشار از فولیکاسید هستند.
نیمی از ذخیره این ویتامین در بدن در کبد صورت میگیرد. بنابراین زمانی که عملکرد کبد با اختلال مواجه میشود، بدن با کمبود فولیکاسید مواجه میشود. فولیکاسید نقش مهمی در سنتز اسید آمینه و تشکیل بافت عصبی دارد. رشد عصبی کودک در گرو فولیکاسید و ویتامینهای دیگر گروه B است. مطالعات حیوانی نشان میدهد مصرف فولیکاسید به مدت هشت هفته به بهبود حافظه در موشهای سالمند کمک میکند.
اسید اسکوربیک (ویتامین C)
بیشترین میزان غلظت این ویتامین در مغز و بهویژه در غده هیپوفیز وجود دارد. ویتامین C در سنتز انتقالدهنده عصبی دوپامین نقش دارد و از مغز در برابر استرس اکسیداتیو جلوگیری میکند. مصرف 90 میلیگرم ویتامین C در روز برای بدن ضروری است.
کلسیم
کلسیم ضروریترین ماده معدنی مورد نیاز مغز است. قسمت عمده انتقال پیامهای عصبی توسط کلسیم صورت میگیرد.
منیزیم
منیزیم برای فعالکردن بسیاری از ویتامینهای گروه B ضروری است. تحریکپذیری سیستم عصبی به کمک منیزیم و کلسیم صورت میگیرد و مدلهای حیوانی نشان میدهد منیزیم سبب افزایش حافظه و عملکرد شناختی میشود.
روی
کمبود روی اختلالات عصبی و روانی جدی به همراه دارد و توسعه مغز و بافت عصبی نیازمند این ماده معدنی است. تخم کدو، گوشت گاو و میگو سرشار از روی هستند. اگر مایل به حفظ سلامت و چابکی مغز هستید، این مواد غذایی را در برنامه خود بگنجانید.
منبع: psychology today