در خبرها آمده بود که رئیس اداره نظارت بر اماکن عمومی کیش گفته: «ساماندهی خانههای شبانه کیش در دستور کار قرار گرفت.» این حرف یعنی: «خانههای شبانه غیرمجاز فاقد هرگونه ضمانتی در جهت ارایه خدمات بهینه و تأمین آسایش و امنیت افراد متقاضی است و متاسفانه این خانهها محلی برای تخطی افراد از قانون و انجام ناهنجاریهای اجتماعی است.» به امید خدا این طرح هم همانند نمونههای موفق قبلی به سرانجام میرسد و مردم از شر ناهنجاریها خلاص میشوند و...
اما جدای از این خبر، تا به حال چقدر این کلمه پرمعنا و نغز «ساماندهی» به گوشتان خورده و در پس معنایش اتفاقاتی رخ داده و هربار به عظمت و معناهای جدیدش پی بردهاید؟ ساماندهی خودروهای فرسوده، ساماندهی بازار مسکن، ساماندهی مسافران ساکن پارکها در شمال کشور، ساماندهی حریم دریا و جنگلها، ساماندهی مشاغل خانگی و بینهایت عبارتهای مرکب از این دست. تا وقتی برای این ساماندهی حدود و ثغور تعیین نشود، تا وقتی هر مسئولی که این کلمه را به کار میبرد، از قصد و هدف نهاییاش و البته شکل اجرای آن سخنی نگوید، باید از کلمه «ساماندهی» هراسید. واژههایی که بتوان معناهای متفاوت و گاه متناقضی از آن برداشت کرد، به همین دلیل ترسناک است. ظاهر خوبی دارد، هدفهای درجه یک و متعالیای برایش مشخص میشود ولی هیچکس نمیداند چگونه اجرا میشود و چه سرانجامی خواهد داشت. مثالهای دیگر نمیزنیم -خودتان بهتر و جهانشمولترش را به خوبی میدانید- تا همین نوشته هم مشمول طرح ساماندهی نشود! کاش برای واژهها و معناهایش هم حرمت نگاه میداشتیم تا از کلمههای شیک و معناهای خوب، برداشتهای ترسناک به دست نیاید. کاش مسئولان کمی در قربانیکردن واژهها و معناهایش خوددارتر بودند. زبان فارسی هنوز به تکتک واژههایش نیازمند است؛ به زبان فارسی رحمی کنید!