‏«پندار ما این است که ما مانده‌ایم و شهدا رفته‌اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده ‌است و شهدا مانده‌اند.» این ‏شاید مشهورترین جمله‌ای باشد که هنوز و همچنان خواندن یا شنیدنش ما را به یاد مجموعه خاطره‌انگیز «روایت فتح» و ‏راوی صادق آن یعنی سیدمرتضی آوینی می‌اندازد. نویسنده، کارگردان و محققی که 26‌سال پیش در چنین روزی، برابر 20 ‏فروردین 1372 خورشیدی، در منطقه فکه و با انفجار مین به جای مانده از دوران جنگ به شهادت رسید. سیدمرتضی آوینی ‏را شاید بتوان ازجمله بحث‌برانگیزترین متفکران حوزه سینما و ادبیات مقاومت تلقی کرد که بعد از گذشت نزدیک به ‏‏3 دهه از شهادت او هنوز به آرایش مراجعه شده و سخنانش متر و معیار سنجش درستی‌ها و نادرستی‌ها در این حوزه قرار ‏می‌گیرد. جمله معروف «اگر امروز آوینی زنده بود چه می‌گفت؟» یا «چه می‌کرد؟» تاکنون بارها و بارها در گفت‌و‌گوهای ‏خبرنگاران رسانه‌های مختلف با دوستان و یاران قدیمی او پرسیده شده است و البته که تاکنون نیز کسی نتوانسته پاسخی ‏قطعی به این پرسش بدهد.      ‏