رضا حسن‌زاده  مربی سابق تیم‌ملی فوتبال ساحلی

فوتبال ساحلی رشته‌ای باسابقه در ایران نیست اما از همان روزهای نخست پدیدارشدن این رشته شاهد ظهور استعدادهای نابی بودیم که با امکانات و تمرین کمتر خودشان به قدرت‌های برتر آسیا و حتی جهان رسانده‌اند. یادم هست از اولین دوره حضور ایران در سطح آسیا، این رشته با کمبود امکانات دست و پنجه نرم می‌کرد، همان زمان که حتی به ما لباس تمرین هم نمی‌دادند و فقط تهیه بلیط برعهده فدراسیون بود. رفته‌رفته اما نگاه فدراسیون فوتبال در قبال این رشته تغییر کرد؛ اگرچه هنوز هم کمبودهای فراوانی برای تیمی که‌ سال گذشته قهرمان جام بین قاره‌ای شد، وجود دارد. قهرمانی‌ سال گذشته و نزول این تیم به رده چهارم در رقابت‌های امسال می‌تواند 2 دلیل داشته باشد. دلیل اصلی ناشناخته بودن برای رقبای جهانی در مسابقات ‌سال گذشته بود که امسال دیگر با تغییر این تفکرات نسبت به ایران هیچ تیمی ساحلی‌بازان ایرانی را دست‌کم نگرفت. دلیل دوم به بی‌اعتنایی مسئولان نسبت به بالا بردن جام قهرمانی ‌سال گذشته باز می‌گردد که البته دلیل دوم نقش بسیار پررنگ‌تری در نزول جایگاه ایران در این رقابت‌ها داشت. وقتی یک تیم با سابقه 6، 7ساله، می‌تواند قهرمانان چند دوره جهان را شکست دهد، مشخص است پتانسیل بالایی در جای جای ایران برای رشد این رشته وجود دارد؛ پس حیف است که این رشته به حال خود رها شود. در گام اول باید یک مدیر توانمند برای ریاست کمیته فوتبال ساحلی انتخاب شود تا کفاشیان را مجبور به حمایت بیشتر از ساحلی‌بازان کند. جهانی ماندن فوتبال ساحلی و مطرح شدن در تمام دنیا می‌تواند نام فوتبال ایران را در سراسر جهان بر سر زبان‌ها بیندازد و این مسأله هم به نفع کفاشیان است و هم به سود فوتبال ایران.