| اکرم ایزدخواه | کارشناس‌ارشد روانشناسی |
نگرش‌های کمال‌گرایانه، نوع و روش زندگی که امروز جوامع و افراد در پیش گرفته‌اند عملا باعث رشد اضطراب شده است. تغییر سبک زندگی و روش‌های جدید در این حوزه قطعا رشد اضطراب در افراد را باعث می‌شود.
رشد اضطراب در همه دنیا باعث شده است که عصر حاضر به‌نوعی عصر اضطراب عنوان شود. شیوه‌های زندگی و استرس روزمره به‌طورکلی باعث بروز و رشد اضطراب در افراد است و عوامل متعددی منجر به افزایش آن می‌شود.
ترافیک، آلودگی هوا، خواب نامنظم، اخبار ناگوار، مشکلات اجتماعی، تغذیه نامناسب، فشارهای مالی و بی‌ثباتی اجتماعی در همه جوامع سطح اضطراب را در افراد بالا برده است. بی‌ثباتی جامعه در مباحث گوناگون سیاسی، اجتماعی و اقتصادی عاملی برای ایجاد اضطراب در افراد است. این بی‌ثباتی‌ها احساس ناامنی را در افراد ایجاد کرده و فرد دایما حس می‌کند که روی پله‌هایی سست ایستاده و این امر اضطراب دایمی را برای او رقم می‌زند.
جامعه کنونی ما به دلیل افزایش آگاهی، انتظارات بیشتری از خود دارد و این نگرش کمال‌گرایانه بیش از پیش در افراد شکل گرفته است. از آنجاکه این نگرش‌ها با سیستم اجتماعی ما سازگار نیست، اتفاقاتی که مدنظر فرد است، محقق نمی‌شود، براین اساس، سطح اضطراب بالا رفته و آسیب‌های جدی را به فرد تحمیل می‌کند. از مقطع ابتدایی تا متوسطه این اضطراب بین محصلان وجود دارد و در مقاطع پنجم و ششم به اوج خود می‌رسد، چراکه خانواده انتظارات خود را مبنی‌بر قبولی در آزمون‌های مدارس خاص به فرد منتقل می‌کند. بایدها در ذهن محصل شکل می‌گیرد و عملا دچار اضطراب می‌شود. دایما به این موضوع فکر می‌کند که اگر این انتظارات برآورده نشود چه فاجعه‌ای رخ می‌دهد و سطح اضطراب روز به روز افزایش می‌یابد.
عوامل فردی و نگرش‌ها و همچنین عوامل محیطی و شرایط اجتماعی و طبیعی نقش پررنگی در بروز و رشد اضطراب ایفا می‌کنند. اضطراب جنبه ژنتیکی ندارد اما به شدت امکان انتقال از طریق یادگیری داشته و به نوعی از آن به‌عنوان مشکل واگیردار یاد می‌شود به نحوی که ممکن است والدین در خانواده دچار اضطراب شوند و فرزندان بدون این‌که حتی اشراف کاملی نسبت به مسائل داشته باشند، دچار اضطراب شوند.
گاهی افراد دچار علایم فیزیولوژیکی می‌شوند، ضربان قلب بالا می‌رود، دچار تنگی‌نفس می‌شوند، افت فشار می‌گیرند یا رنگ‌پریدگی و سرد شدن بدن را شاهد هستیم اما برخی واکنش‌های شناختی نیز از خود بروز می‌دهند به شکلی که شرایط ادراکی آنها به هم می‌ریزد، تمرکز خود را از دست می‌دهند، سطح یادگیریشان کاهش می‌یابد و حتی نمی‌توانند به اطراف خود خوب دقت کنند. برخی نشانه‌های اضطراب در افراد به‌صورت رفتاری بروز می‌کند که متفاوت است. گاهی افراد در مواقع اضطراب دایما راه می‌روند، دست‌های خود را هم می‌پیچند یا با یک شیء ساده بازی می‌کنند، در کنار این علایم رفتاری، پاسخ‌های هیجانی نیز وجود دارد که فرد کلمات و جملاتی توأم با استیصال را بیان می‌کند، ابراز ترس می‌کند و جملاتی منفی به کار می‌برد.
روش درمان اضطراب در افراد مشاوره است. مشاوره باعث می‌شود که فرد باورها و نگرش‌های خود را تغییر داده و تحت کنترل درآورد اما در مواقعی که کاهش اضطراب از طریق مشاوره جواب ندهد، راهکارهای دارودرمانی به کار گرفته می‌شود و البته صرفا توسط روانپزشک امکان تجویز دارو وجود دارد.